Στην πατρίδα του δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι λατρεύεται σαν θεός, άλλωστε στο Ροζάριο από το 1998 υπάρχει η "Iglesia Maradoniana" που ήδη αριθμεί χιλιάδες μέλη και είναι διακοσμημένη με οτιδήποτε σχετίζεται με τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο από πολλούς καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών είχε και έχει μια πολυτάραχη ζωή που τα περιέχει όλα, δόξα,χρήματα, δύσκολες στιγμές αλλά και την αναγνώριση της αξίας του.
Γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου του 1960 στην Λανούς αλλά μεγαλωμένος στην περιοχή Βίλα Φιορίτο του Μπουένος Άιρες, από την ηλικία των 10 ετών είχε δείξει δείγματα του ταλέντου του ξεκινώντας από την γειτονιά του την Estrella Roja για να ακολουθήσουν στην συνέχεια οι "Los Cebollitas" στα τμήματα υποδομής της Αρχεντίνος Τζούνιορς. Σε ηλικία 16 ετών κέρδισε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και στις 20 Οκτωβρίου του 1976 έκανε ντεμπούτο με την φανέλα των "κόκκινων εντόμων" με τους οποίους στην πενταετή παρουσία είχε 167 συμμετοχές με 115 γκολ
Η χάρη του έφτασε και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και πιο συγκεκριμένα στην Αγγλία όπου η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ το 1978 έκανε πρόταση αγοράς στους Αρχεντίνος αλλά οι απαιτήσεις των Αργεντίνων έφταναν τις 600.000 λίρες ένα ποσό που δεν μπορούσαν εν τέλει τα "ξυράφια" να το δώσουν. Κερδισμένη αποδείχτηκε τελικά η Μπόκα Τζούνιορς αποκτώντας τον με 1 εκατομμύριο λίρες με την οποία αγωνίστηκε για ένα χρόνο πανηγυρίζοντας μαζί της την κατάκτηση του Μετροπολιτάνο το 1981.
Η χάρη του έφτασε και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και πιο συγκεκριμένα στην Αγγλία όπου η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ το 1978 έκανε πρόταση αγοράς στους Αρχεντίνος αλλά οι απαιτήσεις των Αργεντίνων έφταναν τις 600.000 λίρες ένα ποσό που δεν μπορούσαν εν τέλει τα "ξυράφια" να το δώσουν. Κερδισμένη αποδείχτηκε τελικά η Μπόκα Τζούνιορς αποκτώντας τον με 1 εκατομμύριο λίρες με την οποία αγωνίστηκε για ένα χρόνο πανηγυρίζοντας μαζί της την κατάκτηση του Μετροπολιτάνο το 1981.
Οι εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 1982 κέντρισε το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα που ξόδεψε 5 εκατομμύρια λίρες για να τον αποκτήσει. Παρά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας και του Σούπερ Καπ το 1983 η παρουσία του δεν ήταν ανάλογη του ποσού που ξοδεύτηκε αφού πέρα από την ηπατίτιδα που τον ταλαιπώρησε και τον σοβαρό τραυματισμό που υπέστη από τον Αντόνιο Γκοικοετσέα της Αθλέτικ Μπιλμπάο ήρθε σε κόντρα τόσο με τους ιθύνοντες των "μπλαουγκράνα" όσο και με τον ίδιο τον πρόεδρο Χόσεπ Λούις Νούνιεζ ζητώντας το καλοκαίρι του 1984 να φύγει από την Βαρκελώνη.
Η μετακίνηση του στην Νάπολι για το ποσό των 6,9 εκατομμυρίων λιρών αποτέλεσε την "Ιθάκη" για τον Αργεντινό μέσο αφού έφτασε στο ανώτερο σημείο της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Στην πόλη της Νότιας Ιταλίας λατρεύτηκε κυριολεκτικά ως "θεός" αφού ήταν ο ηγέτης της στην πιο πετυχημένη περίοδο του συλλόγου κατακτώντας δύο πρωταθλήματα(1987,1990),1 Κύπελλο(1987),1 Σούπερ Καπ(1990) και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ(1990).
Στα εφτά χρόνια που έκατσε στην Νάπολι ο "Πίμπο Ντελ Όρο" είχε 188 συμμετοχές και 81 γκολ, όμως τα προβλήματα με την χρήση κοκαΐνης αλλά και οι φήμες που τον συνέδεαν με την Καμόρα την ναπολιτάνικη μαφία τον ανάγκασαν να φύγει από την Ιταλία. Εξαιτίας της 15μηνης τιμωρίας που του είχε επιβληθεί αφού βρέθηκε θετικός σε χρήση κοκαΐνης έμεινε παροπλισμένος και επανήρθε στην αγωνιστική δράση το 1993 στην Σεβίλλη έχοντας 29 συμμετοχές και 8 γκολ, για να ακολουθήσει η Νιούελς Όλντ Μπόις με 5 μόλις συμμετοχές και να κλείσει την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1998 στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς με 31 συμμετοχές και 5 γκολ.
Με την Εθνική Αργεντινής αγωνίστηκε 91 φορές πετυχαίνοντας 34 γκολ κάνοντας το ντεμπούτο του απέναντι στην Ουγγαρία στις 27 Φεβρουαρίου του 1977 στο Μπουένος Άιρες. Άν και βρισκόταν στην προεπιλογή του Λουίς Σέζαρ Μενότι για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στην πατρίδα του δεν επιλέχθηκε για την τελική 23άδα πράγμα που τον πείσμωσε και ένα χρόνο αργότερα κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων που διεξήχθη στην Ιαπωνία όντας ο κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης.
Δεν συνέβη το ίδιο τέσσερα χρόνια αργότερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας αποτελώντας βασικό στέλεχος πετυχαίνοντας μάλιστα και τα πρώτα του γκολ σε τελική φάση. Δεν κατάφερε όμως να προχωρήσει παραπέρα στην διοργάνωση αφού στον δεύτερο γύρο αποκλείστηκε με δύο ήττες από Ιταλία και Βραζιλία απέναντι στην "σελεσάο" αποβλήθηκε χτυπώντας με βίαιο τρόπο τον Μπατίστα.
Η μεγάλη στιγμή έφτασε και δεν ήταν άλλη από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μέξικο, όπου κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η δική του παράσταση.Το ματς -ορόσημο δεν ήταν άλλο από την αναμέτρηση με την Αγγλία για την προημιτελική φάση όπου ουσιαστικά έκανε τα πάντα. Πρώτα για το γκολ με το χέρι που πέτυχε,το "χέρι του θεού " όπως ο ίδιος το απεκάλεσε αλλά και για το εκπληκτικό του σόλο στο δεύτερο γκολ περνώντας την μίση εθνική ομάδα της Αγγλίας που έχει ψηφιστεί ως το κορυφαίο γκολ όλων των εποχών σε ψηφοφορία της FIFA το 2002.
Δεν συνέβη το ίδιο τέσσερα χρόνια αργότερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας αποτελώντας βασικό στέλεχος πετυχαίνοντας μάλιστα και τα πρώτα του γκολ σε τελική φάση. Δεν κατάφερε όμως να προχωρήσει παραπέρα στην διοργάνωση αφού στον δεύτερο γύρο αποκλείστηκε με δύο ήττες από Ιταλία και Βραζιλία απέναντι στην "σελεσάο" αποβλήθηκε χτυπώντας με βίαιο τρόπο τον Μπατίστα.
Η μεγάλη στιγμή έφτασε και δεν ήταν άλλη από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μέξικο, όπου κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η δική του παράσταση.Το ματς -ορόσημο δεν ήταν άλλο από την αναμέτρηση με την Αγγλία για την προημιτελική φάση όπου ουσιαστικά έκανε τα πάντα. Πρώτα για το γκολ με το χέρι που πέτυχε,το "χέρι του θεού " όπως ο ίδιος το απεκάλεσε αλλά και για το εκπληκτικό του σόλο στο δεύτερο γκολ περνώντας την μίση εθνική ομάδα της Αγγλίας που έχει ψηφιστεί ως το κορυφαίο γκολ όλων των εποχών σε ψηφοφορία της FIFA το 2002.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας το 1990 οδήγησε εκ νέου την χώρα της Λατινικής Αμερικής στον τελικό όπου γνώρισε την ήττα από την Δυτική Γερμανία με 1-0, έχοντας αποκλείσει νωρίτερα την Βραζιλία και την Γιουγκοσλαβία στα πέναλτι. Η μοίρα τα έφερε έτσι ούτως ώστε να αντιμετωπίσει την οικοδέσποινα Ιταλία στην ημιτελική φάση στο "Σαν Πάολο" το δεύτερο σπίτι του. Δεν δίστασε μάλιστα να ζητήσει από τους οπαδούς των "παρτενοπέι" την στήριξη τους κόντρα στην εθνική ομάδα της χώρας τους κάτι που προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Επίσης έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη όλων το κλάμα του κατά την διάρκεια που ο Λόταρ Ματέους σήκωνε το αγαλματίδιο.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πρόλαβε να αγωνιστεί μόνο σε δύο αγώνες σκοράροντας απέναντι στην Ελλάδα, αφού βρέθηκε θετικός στην χρήση εφεδρίνης με την διοργάνωση αυτή να αποτελεί ουσιαστικά το "κύκνειο άσμα" με την φανέλα της "αλμπισελέστε" όντας τρίτος σκόρερ όλων των εποχών του εθνικού του συγκροτήματος και πέμπτος σε συμμετοχές.
Μετά την απόσυρση του από τους αγωνιστικούς χώρους ακολούθησε την προπονητική χωρίς όμως μέχρι στιγμής να καταφέρει σημαντικά πράγματα, ξεκινώντας από την Textil Mandiyu de Corrientes, από τον Ιανουάριο του 1994 έως τον Ιούνιο του 1994, και στην τεχνική ηγεσία της Ρασίγκ Κλάμπ απο τον Μάιο έως τον Νοέμβριο του 1995.
Σημείο αναφοράς δεν ήταν άλλο από την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008, με την οποία πήρε μέρος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2010 στην Νότια Αφρική φτάνοντας στην προημιτελική φάση αλλά αποκλείστηκε από την Γερμανία. Τον Μάιο του 2011 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Άλ Βάσλ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στην οποία έμεινε μέχρι και τον Ιούλιο του 2012.
Σημείο αναφοράς δεν ήταν άλλο από την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008, με την οποία πήρε μέρος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2010 στην Νότια Αφρική φτάνοντας στην προημιτελική φάση αλλά αποκλείστηκε από την Γερμανία. Τον Μάιο του 2011 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Άλ Βάσλ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στην οποία έμεινε μέχρι και τον Ιούλιο του 2012.
Το 2000 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο Yo Soy El Diego("I am The Diego") ενώ το 2005 και για ένα περίπου χρόνο ανέλαβε χρέη αντιπροέδρου με αρμοδιότητες στο αγωνιστικό τμήμα στην Μπόκα Τζούνιορς.
Όπως και ο Πελέ στην χώρα του έτσι και ο Μαραντόνα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας των Αργεντίνων με πάρα πολλά τραγούδια να αναφέρονται σε αυτόν. To 2001 η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής ζήτησε απο την Παγκόσμια Ομοσπονδία την άδεια να αποσύρει την φανέλα με το νούμερο 10 προς τιμήν του όμως δεν έγινε δεκτή
Πρόσφατα το 2008 ο Εμίρ Κουστουρίτσα γύρισε ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον ίδιο ενώ είναι γνωστή και η κόντρα που έχει με την FIFA σε πάρα πολλά θέματα.
Όπως και ο Πελέ στην χώρα του έτσι και ο Μαραντόνα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας των Αργεντίνων με πάρα πολλά τραγούδια να αναφέρονται σε αυτόν. To 2001 η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής ζήτησε απο την Παγκόσμια Ομοσπονδία την άδεια να αποσύρει την φανέλα με το νούμερο 10 προς τιμήν του όμως δεν έγινε δεκτή
Πρόσφατα το 2008 ο Εμίρ Κουστουρίτσα γύρισε ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον ίδιο ενώ είναι γνωστή και η κόντρα που έχει με την FIFA σε πάρα πολλά θέματα.
