Η κανονική του θέση ήταν αριστερός μπακ όμως αυτό δεν τον απέτρεπε να παίζει όλη την γραμμή και να βοηθάει και στο επιθετικό κομμάτι τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Η τεχνική, η ευστροφία, και η δυνατότητα να αγωνίζεται και με τα δύο πόδια έκαναν τον Leovegildo Lins da Gama Junior έναν εκ των κορυφαίων μπακ που ανέδειξε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1954 στην πόλη Ζοάο Πεσόα της πολιτείας της Παραίμπα αλλά από πολύ μικρός μετακόμισε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, όπου στις διάσημες παραλίες της Κόπα Κάμπανα τον εντόπισε ο προπονητής της Φλαμένγκο Μοντέστο Μπρία ενώ παράλληλα έπαιζε και ποδόσφαιρο σάλας.
Το ένστικτο του Μπρία δεν λάθεψε αφού ο Τζούνιορ ειδικά απο το 1976 όταν ο τότε προπονητής του Κλαούντιο Κουτίνιο θα τον αλλάξει πλευρά και θα τον φέρει στην αριστερή πλευρά και θα αποδώσει ακόμα καλύτερα.
Θα αποτελέσει ένα από τα είδωλα των οπαδών της ομάδας, όπου και πέρασε τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια. Αγωνίστηκε σε δύο περιόδους από το 1974 έως το 1984 και από το 1989 έως το 1993 όπου και ολοκλήρωσε την καριέρα του.
Κατέκτησε 5 πολιτειακά πρωταθλήματα το 1974, το 1978, το 1979, το 1981 και το 1991, 4 Πρωταθλήματα Βραζιλίας το 1980, το 1982, το 1983 και το 1992, 1 Κύπελλο το 1990, το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1981. Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών για τους "μενγκάο" με 874 παιχνίδια πετυχαίνοντας και 77 γκολ
Τότε το 1981 δέχτηκε πρόταση απο την Ρεάλ όμως όπως ό ίδιος είχε δηλώσει: "Θα μπορούσα να πάω στην Ευρώπη πριν το 1982, είχα πρόταση απο την Ρεάλ μετά το Μουντιαλίτο του 1981, όμως δεν ήθελα και τόσο πολύ να φύγω. Έπαιζα σε ένα κλαμπ που κέρδιζε, με καλά λεφτά, είχα την οικογένειά μου, οπότε δεν χρειάστηκε να φύγω εκτός Βραζιλίας".
Όμως τρία χρόνια αργότερα τα πράγματα ήταν διαφορετικά, η Φλαμένγκο είχε οικονομικό θέμα, οπότε όταν τον Ιούνιο του 1984 η Τορίνο χτύπησε την πόρτα δεν πρόβαλε κάποια αντίρρηση και δαπανώντας το ποσό των 2 εκατομμυρίων δολαρίων, τον έκανε δικό της παρά την σφήνα της Νάπολι.
Στην πρωτεύουσα του Πιεμόντε αγωνίστηκε τρία χρόνια έχοντας 119 παιχνίδια και 18 γκολ παίζοντας κατά βάση στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Στην πρώτη του χρονιά βοήθησε τους "γκρανάτα" να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα το οποίο τελικά το κατέκτησε η Βερόνα, ενώ με τις εμφανίσεις του ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος παίκτης της χρονιάς.
Στο Τορίνο έμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 1987 έχοντας έρθει σε κόντρα με το προπονητή του τον Λουίτζι Ραντίτσε όταν έγινε αλλαγή σε παιχνίδι του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ απέναντι στην Χάιντουκ Σπλίτ μη κρύβοντας την δυσφορία του. Μάλιστα οι δύο πλευρές μέσω του τύπου έκαναν δηλώσεις δείχνοντας ότι το κλίμα μεταξύ τους δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό.
Ακολούθησε η Πεσκάρα για μια διετία από το 1987 έως το 1989 έχοντας 62 συμμετοχές και 6 γκολ βοηθώντας την πρώτη χρονιά τα "δελφίνια" να παραμείνουν στην μεγάλη κατηγορία. Αντίθετα την δεύτερη χρονιά η ομάδα του υποβιβάστηκε, ο ίδιος όμως ψηφίστηκε ως ο δεύτερος καλύτερος ξένος παίκτης του πρωταθλήματος μπροστά από παίκτες όπως οι Μαραντόνα, Καρέκα και Γκούλιτ.
Σε ηλικία 35 ετών επέστρεψε στην Φλαμένγκο για να κάνει το χατίρι στον γιο του που δεν τον είχε δει με την φανέλα της όπου και θα αποσυρθεί το 1993 παρότι είχε προτάσεις για να συνεχίσει την καριέρα του. Επίσης τον Ιούνιο του 1991 δόθηκε δανεικός στην Τορίνο για να παίξει στο Mitropa Cup με την "γκρανάτα" να το κατακτά το τρόπαιο κόντρα στην Πίζα.
Στις 17 Μαΐου του 1979 σε φιλικό παιχνίδι στο "Μαρακανά" απέναντι στην Παραγουάη έκανε το ντεμπούτο του με την "σελεσάο". Η πρώτη του μεγάλη διοργάνωση στην οποία πήρε μέρος ήταν η τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ισπανία το 1982 όπου ήταν μέλος μιας από τις πιο θεαματικές εθνικές ομάδες που έβγαλε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Σε αυτό συνέτεινε και ο ίδιος αφού δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο την εποχή εκείνη τα μπακ να κάνουν επιθετικό παιχνίδι. Ήταν παρών και στα πέντε παιχνίδια της διοργάνωσης πετυχαίνοντας ένα γκολ απέναντι στην Αργεντινή, με τους Ιταλούς να τους αποκλείουν από την ημιτελική φάση. Ήταν φιναλίστ του Κόπα Αμέρικα του 1983 και στο Μεξικό το 1986 έκανε την δεύτερη και τελευταία του παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο.
Αγωνίστηκε και στα πέντε παιχνίδια του τουρνουά ως βασικός, με τους Γάλλους να τους αποκλείουν από την ημιτελική φάση στην διαδικασία των πέναλτι. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1992 στο Πόρτο Αλέγκρε απέναντι στην Γερμανία πραγματοποίησε την 69η και τελευταία του εμφάνιση με τη εθνική της χώρας του έχοντας πετύχει και 9 γκολ.
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ασχολήθηκε για μικρό διάστηκα με την προπονητική ξεκινώντας από την αγαπημένη του Φλαμένγκο σε δύο θητείες την περίοδο 1993-1994 και το 1997, και την Κορίνθιανς για δέκα ημέρες τον Οκτώβριο του 2003.
Μετά το ποδόσφαιρο σάλας ακολούθησε και μια δεύτερη καριέρα στην άμμο με πολύ μεγάλη επιτυχία με την κατάκτηση έξι Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων το 1995, το 1996, το 1997, το 1998, το 1999 και το 2000, και την ανάδειξή του ως πολυτιμότερου παίκτη στις διοργανώσεις του 1995, του 1997, του 1998 και του 2000.
Παράλληλα είναι ο πρώτος σκόρερ του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με 48 τέρματα, ενώ έχει κατακτήσει έξι Κόπα Αμέρικα το 1994, το 1995, το 1996, το 1997, το 1998 και το 1999.
Παράλληλα είναι ο πρώτος σκόρερ του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με 48 τέρματα, ενώ έχει κατακτήσει έξι Κόπα Αμέρικα το 1994, το 1995, το 1996, το 1997, το 1998 και το 1999.
Πέρα απο το ποδόσφαιρο ακολούθησε καριέρα και στο τραγούδι με δισκογραφία, αλλά και ως τηλεσχολιαστής στο SporTV και στο Premiere απο το 1998 έως το 2003 και απο το 2005 στο κανάλι Rede Globo.
