Ήταν μέλος της κορυφαίας γενιάς που έβγαλε ποτέ το κολομβιανό ποδόσφαιρο στα μέσα της δεκαετίας του '80 και στις αρχές του '90. Παρότι δεν ήταν καθαρόαιμος επιθετικός αγωνιζόταν κυρίως ως επιθετικός μέσος είχε την αίσθηση του γκολ. Ο λόγος για τον Φρέντι Ρινκόν ο οποίος πέρασε και από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Ευρώπης φορώντας την φανέλα ομάδων όπως η Νάπολι και η Ρεάλ Μαδρίτης.
Γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1966 στην πόλη Μπουεναβεντούρα και ξεκίνησε την καριέρα του από την τοπική Ατλέτικο το 1983. Το 1986 μετακόμισε στην Ιντεπεντιέντε Σάντα Φε εκεί όπου ο Χόρχε Λουίς Πίντο θα του δώσει την δυνατότητα να δώσει τα διαπιστευτήρια του, αγωνιζόμενος στην μεσαία γραμμή, αμυντικός μέσος ακόμα και ως επιθετικός.
Σε 127 συμμετοχές πέτυχε 29 γκολ κατακτώντας το Κύπελλο το 1989, ενώ δύο χρόνια αργότερα πήγε στην Αμέρικα Ντε Κάλι με την οποία κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Κολομβίας το 1990 και το 1992 έχοντας 176 συμμετοχές και 54 γκολ.
Το 1993 φεύγει για πρώτη φορά από την χώρα του για την Βραζιλία και για την Παλμέιρας με την οποία καταφέρνει στην μία χρονιά που παρέμεινε στο "Παλέστρα" να την βοηθήσει στην κατάκτηση τόσο του Παουλίστα όσο και του Πρωταθλήματος Βραζιλίας το 1994, έχοντας 28 συμμετοχές και 12 γκολ.
Το καλοκαίρι του 1994 κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό της Νάπολι ουσιαστικά ως δανεικός απο την Πάρμα μιας και ο πρόεδρος της Parmalat Καλίστο Τάντσι είχε στην κατοχή του και την Παλμέιρας, ενώ το αντίθετο δρομολόγιο έκαναν οι Μάσιμο Κρίπα και Τζιανφράνκο Τζόλα
Συνολικά είχε 38 συμμετοχές και 7 γκολ, και το καλοκαίρι του 1995 ο Χόρχε Βαλντάνο τότε προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης κινεί τις διαδικασίες για να τον κάνει κάτοικο Μαδρίτης προσφέροντας το ποσό των 4 εκατομμυρίων ευρώ.
Πράγματι ο Ρινκόν γίνεται ο πρώτος Κολομβιανός που φοράει την φανέλα των "μερένγκες". Παρόλα αυτά τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά ειδικά μετά την απόλυση του Αργεντινού, ο ίδιος κατήγγειλε χρόνια αργότερα ότι δεχόταν ρατσιστικές επιθέσεις απο τους οπαδούς αλλά και απο συμπαίκτη του κατονομάζοντας τον Σαντιάγκο Κανιθάρες.
Συν τοις άλλοις και ο μελλοντικός πρόεδρος της Ρεάλ Λορέντσο Σάνθ δήλωνε ότι όταν θα γίνει πρόεδρος κάτι που έγινε στα τέλη του 1995 η πρώτη του κίνηση θα ήταν να τον απομακρύνει απο την Μαδρίτη. Συνολικά αγωνίστηκε σε 21 παιχνίδια, πέτυχε 4 γκολ και θα πουληθεί το καλοκαίρι του 1996 στην Παλμέιρας.
Κάθεται ένα χρόνο έχοντας 17 παιχνίδια και 7 γκολ και στην συνέχεια πηγαίνει στην έτερη ομάδα του Σάο Πάολο την Κορίνθιανς. Εκεί ο Ζόελ Σαντάνα θα εκμεταλλευτεί τα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν, την σωματοδομή του, την τεχνική και τον τρόπο με τον οποίο έβλεπε το παιχνίδι θα τον καθιερώσει ως ένα απο τους κορυφαίους αμυντικούς μέσους του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος.
Από το 1997 έως το 2000 θα είναι βασικό στέλεχος στην κατάκτηση 2 Πρωταθλημάτων Βραζιλίας το 1998 και το 1999, του πρωταθλήματος Παουλίστα το 1999 και του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων το 2000, έχοντας συνολικά 151 παιχνίδια και 37 τέρματα
Ακολούθησε η Σάντος, η Κρουζέιρο και το 2004 έκλεισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Κορίνθιανς. Το 2005 ξεκίνησε την προπονητική καριέρα με την Ιράτυ, για να ακολουθήσει η Σάο Μπέντο, η Σάο Ζοσέ, η ομάδα νέων της Κορίνθιανς, η Φλαμένγκο Ντε Γκουαρούλιος και η Ατλέτικο Μινέιρο ως ασίσταντ κόουτς του Βαντερλέι Λουξεμπούργκο.
Το 2012 η διοίκηση της Αμέρικα Ντε Κάλι του αναθέτει την προεδρία στα μικρότερα τμήματα της ομάδας. Στις 2 Φεβρουαρίου του 1990 κάνει ντεμπούτο με την φανέλα της Εθνικής Κολομβίας σε φιλικό παιχνίδι στο Μαϊάμι απέναντι στην Ουρουγουάη.
Λίγους μήνες αργότερα είναι στην αποστολή για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ιταλίας παίρνει μέρος και στους τέσσερις αγώνες και απέναντι στην Δυτική Γερμανία σκοράρει δίνοντας της την πρόκριση στην δεύτερη φάση.
Τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών οι "καφετέρος" θεωρούνται ένα από τα φαβορί για να φτάσει ψηλά στην διοργάνωση, όμως αποκλείεται από την πρώτη φάση με τον Ρινκόν να αγωνίζεται σε όλα τα παιχνίδια.
Τελευταία του παρουσία σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα της Γαλλίας το 1998 όπου και πάλι αγωνίζεται σε όλα τα παιχνίδια για δεύτερη συνεχόμενη φορά δεν καταφέρνει να περάσει απο την φάση των ομίλων.
Στις 3 Ιουνίου του 2001 κάνει την τελευταία του εμφάνιση στο Μπουένος Άιρες απέναντι στην Αργεντινή στο πλαίσιο των Προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Συνολικά φόρεσε την φανέλα της 84 φορές και σκόραρε 17 γκολ που τον φέρνει τρίτο στην σχετική λίστα πίσω από τον Ιγκουαράν και τον Ασπρίγια.
Από τον Μάρτιο του 2007 αντιμετωπίζει προβλήματα με την δικαιοσύνη μιας και κατηγορήθηκε για ξέπλυμα χρήματος στον Παναμά μέσω της σύνδεσής του με τον Πάμπλο Ράγιο Μοντάνο έναν από τους μεγαλύτερους προμηθευτές ναρκωτικών στην Λατινική Αμερική.
Μάλιστα για αυτόν τον λόγο εξεδόθη διεθνές ένταλμα σύλληψης πιάστηκε και φυλακίστηκε στην Βραζιλία. Μετά από 123 ημέρες αφέθηκε μεν ελεύθερος χωρίς όμως να είχε το δικαίωμα να φύγει από την χώρα.
Τον Αύγουστο του 2013 είχε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα όταν το βαν το οποίο οδηγούσε τούμπαρε λόγω της ταχύτητας με την οποία έτρεχε αλλά και λόγω της κακής κατάστασης του δρόμου, με συνέπεια να υποστεί σοβαρά τραύματα και να εισαχθεί άμεσα στο νοσοκομείο όπου και υπεβλήθη σε εγχείριση.
Τον Νοέμβριο του 2018 όταν ο Χόρχε Λουίς Πίντο ανέλαβε την Μιγιονάριος, ανέλαβε χρέη βοηθού μέχρι και τον Οκτώβριο του 2019 όταν ο Πίντο αποχώρησε για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Το πρωί της Δευτέρας 12 Απριλίου ενεπλάκη σε σοβαρό τροχαίο όταν το αυτοκίνητο του συγκρούστηκε με λεωφορείο στο Κάλι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι. Δυστυχώς το πρωί της Πέμπτης ο υπεύθυνος του νοσοκομείου Λαουρεάνο Κιντέρο ανακοίνωσε τον θάνατό του.
