Άν και οι Βραζιλιάνοι ποτέ δεν φημίζονταν για την παραγωγή τερματοφυλάκων εντούτοις όμως υπήρχαν περίοδοι που και στην θέση αυτή έβγαζαν σπουδαία ταλέντα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Έμερσον Λεάο ο οποίος εκτός από τις ποδοσφαιρικές του αρετές έγινε γνωστός και για τις κόντρες του με τηλεσχολιαστές, ποδοσφαιριστές αλλά και με προέδρους.
Γεννημένος στις 11 Ιουλίου του 1949 στο Ριμπειράο Πρέτο του Σάο Πάολο, ο Λεάο ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα απο τις ακαδημίες της Σαν Χοσέ και στην συνέχεια μετακόμισε στην Κομερσιάλ με την οποία έγινε επαγγελματίας. Το μεγάλο όμως βήμα έγινε λίγο καιρό αργότερα το 1968 όταν και η Παλμέιρας τον ενέταξε στο δυναμικό της.
Αμέσως κέρδισε θέση βασικού αφού ο βασικός μέχρι εκείνη την στιγμή Τσικάο ήταν τραυματίας. Με την "βερντάο" κατέκτησε τρία Πρωταθλήματα Βραζιλίας το 1969, το 1972 και το 1973 και 3 Πρωταθλήματα της πολιτείας του Σάο Πάολο το 1972, το 1973 και το 1976.
Το 1978 μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, μετακόμισε στην Βάσκο Ντα Γκάμα μέχρι το 1980 για να ακολουθήσει η Γκρέμιο. Με την φανέλα της "ιμορτάλ" κατέκτησε το 1980 το πρωτάθλημα της πολιτείας του Ρίο Γκράντε Ντο Σούλ και το 1981 το πρωτάθλημα της Βραζιλίας έχοντας 46 συμμετοχές.
Το 1983 πέρασε για ένα μικρό διάστημα απο την Κορίνθιανς ύστερα μάλιστα απο απαίτηση των ποδοσφαιριστών αν και στην συνέχεια δεν διατηρούσε τις καλύτερες των σχέσεων με τον Σόκρατες και τους υπόλοιπους κατέκτησε το πρωτάθλημα της πολιτείας του Σάο Πάολο, και το 1984 φόρεσε για δεύτερη φορά την φανέλα της Παλμέιρας.
Μέχρι το 1986 που έμεινε στο "Παλέστρα" συμπλήρωσε τις 617 όντας δεύτερος στην λίστα πίσω μόνο από τον Αντεμίρ που έχει 901, για να ολοκληρώσει την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1987 με την Σπόρ Ρεσίφε.
Σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Αργεντινή στο Ρίο Ντε Τζανέιρο φόρεσε για πρώτη φορά την φανέλα της εθνικής. Σε ηλικία 21 ετών αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στην τελική φάση του 1970 που διεξήχθη στο Μεξικό έστω και αν δεν αγωνίστηκε ούτε ένα λεπτό.
Αντίθετα στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1974 και του 1978 όπου ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της, μάλιστα στην Αργεντινή διετέλεσε αρχηγός με μόνη εξαίρεση το ματς με την Σουηδία. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 προς έκπληξη πολλών μιας και εξακολουθούσε να είναι ο καλύτερος Βραζιλιάνος τερματοφύλακας, ο Τέλε Σαντάνα τον άφησε εκτός αποστολής
Ο Σαντάνα πάντως τον πήρε στην αποστολή για την τελική φάση του 1986 χωρίς όμως να πάρει χρόνο συμμετοχής στα γήπεδα του Μεξικού. Τελευταία του εμφάνιση 80η στο Ρεσίφε στις 30 Απριλίου του 1986 σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Γιουγκοσλαβία.
Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε άμεσα με το που κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια με πρώτο σταθμό την Σπόρ Ρεσίφε με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Βραζιλίας το 1987 και το Πρωτάθλημα της πολιτείας του Περναμπουκάνο το 2000.
Έχει περάσει από τον πάγκο πολλών ομάδων της Βραζιλίας με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Ατλέτικο Μινέιρο την οποία ανέλαβε σε τρεις διαφορετικούς περιόδους κατακτώντας μαζί της το Conmebol του 1997.
Με την Σάντος κατέκτησε το 1998 και το 2002 το Conmebol και το Πρωτάθλημα Βραζιλίας αντίστοιχα, και το 2005 με την Σάο Πάολο το πολιτειακό Πρωτάθλημα. Ακόμα κοούτσαρε τρεις διαφορετικές ομάδες στην Ιαπωνία την Σιμίζου με την οποία κατέκτησε το Kanagawa Cup το 1992, την Καβασάκι με την οποία κατέκτησε το Emperor's Cup το 1996 και την Βισέλ Κόμπε ενώ η χάρη του έφτασε ακόμα μέχρι το Κατάρ και την Άλ Σάαντ.
Επίσης πέρασε από τον πάγκο της Εθνικής Βραζιλίας για 11 παιχνίδια από τις 15 Νοεμβρίου του 2000 έως τις 9 Ιουνίου του 2001 έχοντας απολογισμό 4 νίκες, 4 ισοπαλίες και 3 ήττες. Τελευταίος του προπονητικός σταθμός ήταν τον Αύγουστο του 2012 στον πάγκο της Σάο Καετάνο αλλά τον Οκτώβριο απολύθηκε λόγω διαφωνίας με το Συμβούλιο της ομάδας.
Παροιμιώδεις είναι οι κόντρες στις οποίες έχει έρθει κατά καιρούς και μάλιστα δεν έχει διστάσει να έρθει και στα χέρια με αντιπάλους ακόμα και με αστυνομικούς. Μάλιστα ο Λεάο σε γκάλοπ που διενήργησε το UOL Sports το 2013 ανακηρύχθηκε ως ο χειρότερος εν ενεργεία προπονητής με 16% πολύ μπροστά από τον δεύτερο Σέλσο Σουάρεζ Ρόθ.
Τον Δεκέμβριο του 2016 ανέλαβε ως γενικός διευθυντής της Πορτουγκέζα χωρίς μάλιστα μισθό, όμως στις 2 Μαρτίου του 2017 παραιτήθηκε λόγω διαφωνιών που είχε με το διοικητικό συμβούλιο της ομάδας, ενώ πλέον είναι τηλεσχολιαστής στο Esporte Interativo.
