Ήταν
γέννημα θρέμμα Βάσκος,
από τη στιγμή που είδε το
φως του ήλιου στις 20 Ιανουαρίου του
1921. Μάλιστα
επέλεξε να αγωνισθεί με την βασκική
Μπιλμπάο -κατακτώντας ένα πρωτάθλημα το 1943 και τέσσερα κύπελλα Ισπανίας το 1943, το 1944, το 1945, το 1950 και το 1955-, σε μια
εποχή που οι συμπατριώτες του δεν είχαν
και τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης
από το καθεστώς του Φράνκο. Ο λόγος για
τον τεράστιο ποδοσφαιριστή και άνθρωπο
Τέλμο Ζαραοναίντια Μοντόγια. ή ως γνωστό,
Τέλμο Θάρα.
Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του έτσι και ο Θάρα έπαιζε μπάλα στην γειτονιά, έχοντας μάλιστα και τα δύο αδέρφια του που έπαιζαν σε ομάδες, ο Τόμας που ήταν μεγαλύτερος και έπαιζε στην Οβιέδο ως τερματοφύλακας και ο Ντομίνγκο ως ακραίος επιθετικός στην Αρένα Ντε Γκουέτσο, ο οποίος κατά την διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου έχασε την ζωή του.
Ξεπερνώντας τις αντιρρήσεις του πατέρα του ο οποιός δεν καλοέβλεπε και το τρίτο παιδί της οικογένειας να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Εράντιο ομάδα δεύτερης κατηγορίας την περίοδο 1939-1940 όπου είχε σε 13 συμμετοχές 10 γκολ.
Επιλέχτηκε να εκπροσωπήσει την επαρχία της Βιθκάια σε παιχνίδι κόντρα στην Χιπουσκόα στο Σαν Μαμές. Σε εκείνο το παιχνίδι που έληξε 9-1 υπέρ της Βιθκάια ο Θάρα πέτυχε εφτά γκολ και κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον της Αθλέτικ η οποία ήταν σε φάση ανοικοδόμησης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα αφού ο Θάρα ήδη είχε συμφωνήσει να πάει στην Μπαρακάλδο και χρειάστηκε η παρέμβαση του Τόμας για να δώσει την λύση και να παίξει στους "ροχιμπλάνκος" οι οποίοι έδωσαν και το ποσό των 4.000 πεσετών.
Μετά απο ένα μικρό διάλειμμα για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία ήρθαν και οι πρώτοι τίτλοι ενώ στις 11 Μαρτίου του 1945 έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Ισπανίας σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Πορτογαλία στην Λισαβόνα και ήταν απο τα βασικά στελέχη στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας το 1950.
Έπαιξε και στους έξι αγώνες και πέτυχε τέσσερα τέρματα κόντρα σε Ηνωμένες Πολιτείες, Χιλή, Αγγλία που ήταν και το νικητήριο και που την έστειλε στον τελικό όμιλο των τεσσάρων ομάδων και κόντρα στην Σουηδία. Συνολικά φόρεσε την φανέλα της 20 φορές πετυχαίνοντας 20 γκολ με τελευταία παρουσία στις 17 Iουνίου του 1951 στην Στοκχόλμη σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Σουηδία.
Μεγάλο του
πλεονέκτημα η δύναμή του και η ικανότητα
που διέθετε στο ψηλό παιχνίδι, μάλιστα όταν έπαιξε στην Στοκχόλμη με την εθνική, την ημέρα του αγώνα κυκλοφόρησαν αφίσες που έλεγαν "Θάρα το καλύτερο κεφάλι μετά τον Τσώρτσιλ".
Κατά την διάρκεια της καριέρας του υπέστη αρκετούς τραυματισμούς όπως το κάταγμα κλείδας την περίοδο 1943-1944, το 1947 είχε πρόβλημα με τον ώμο, ενώ στις 25 Νοεμβρίου του 1951 κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο πόδι και χρειάστηκε να υποβληθεί σε εγχείριση χάνοντας το υπόλοιπο της σεζόν.
Αξιοσημείωτο είναι ότι μόνο μια φορά αντίκρυσε την κόκκινη κάρτα στον τελικό Κυπέλλου του 1945 κόντρα στην Βαλένθια στο 86ο λεπτό για χτύπημα εκτός φάσης, αν και όπως έλεγε ο ίδιος ο Θάρα οφείλεται περισσότερο σε παρεξήγηση πάρα το ότι χτύπησε τον αντίπαλό του.
Η περίοδος 1954-1955 ήταν η τελευταία του με την φανέλα της Αθλέτικ αφήνοντας χώρο στους νεώτερους, στις 29 Απριλίου του 1954 έγινε ματς προς τιμήν του στην Μαδρίτη για την μεγάλη του προσφορά στο ισπανικό ποδόσφαιρο.
354 παιχνίδια και 335 γκολ ακόμα και σήμερα παραμένει πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Αθλέτικ και ολοκλήρωσε την καριέρα του σε Ινταούτσου την περίοδο 1955-1956 με 27 συμμετοχές και 17 τέρματα και στην Μπαρακάλδο την περίοδο 1956-1957 με 12 συμμετοχές και 2 τέρματα στην δεύτερη κατηγορία χωρίς μάλιστα να αμείβεται.
Δεν το παράτησε εντελώς αφού αγωνιζόταν με τους βετεράνους της Βιθκάια όπου με τις εισπράξεις των αγώνων δίνονταν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του είχε ανοίξει κατάστημα αθλητικών ειδών στο Μπιλμπάο και αργότερα ένα εστιατόριο.
Αναδείχτηκε πρώτος
σκόρερ στο ισπανικό πρωτάθλημα τρείς απο αυτές συνεχόμενες απο το 1945 εώς το 1947, το 1950, το 1951 και το 1953. Τα 38 γκολ που πέτυχε τη περίοδο 1950-51
αποτελούσαν ρεκόρ το οποίο ισοφαρίστηκε
το 1990, από τον Μεξικανό επιθετικό Ούγκο
Σάντσεζ και ξεπεράστηκε αργότερα απο τους Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο.
Επίσης είναι πρώτος σκόρερ στο Κύπελλο Ισπανίας με 81 τέρματα, μαζί με τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο κατέχουν το ρεκόρ με τα περισσότερα χατ-τρικ 22 όσον αφορά τους Ισπανούς ποδοσφαιριστές, ενώ κατέχει το ρεκόρ επίτευξης τερμάτων σε τελικό τέσσερα κόντρα στην Βαγιαδολίδ το 1950.
Στις 17 Αυγούστου του 1997 διεξήχθη αγώνας προς τιμήν του στο Σαν Μαμές μεταξύ της Αθλέτικ Μπιλμπάο και μιας επίλεκτης ομάδας που αποτελούταν απο παίκτες της πρώτης κατηγορίας, ενώ σημαντικές προσωπικότητες όπως οι Αλφρέντο Ντι Στέφανο, Λαντισλάο Κουμπάλα, Χοσέ Μαρία Μαγκουρέγκουι, Ραφαέλ Ιριόντο έδωσαν το παρών για αν τον τιμήσουν.
Έφυγε απο την ζωή στις 23 Φεβρουαρίου του 2006 σε ηλικία 85 χρόνων απο έμφραγμα. Δύο μέρες
μετά τον θάνατό του και μία πριν τη
κηδεία του στον αγώνα της Μπιλμπάο με
τη Βιγιαρεάλ αντί η ομάδα του να κρατήσει
ενός λεπτού σιγή έπαιξε στο πιάνο τον
ύμνο της ομάδας και όλοι οι θεατές του
κατάμεστου «Σαν Μαμές» τον τραγούδησαν.
Το 2005 η Marca θεσμοθέτησε το τρόπαιο Θάρα που απονέμεται κάθε χρόνο στον πρώτο σκόρερ τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης κατηγορίας των ισπανικών πρωταθλημάτων. Επίσης τιμήθηκε με το βραβείο αθλητικού πνεύματος απο την κυβέρνηση της Ισπανίας, απο την Μάλαγα και την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια αλλά και απο την κυβέρνηση των Βάσκων.
