Δεν εξηγείται αλλιώς. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πρέπει να
είναι λάτρης του σαδομαζοχισμού! Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι
«αφήνει» τον αντίπαλο να προηγηθεί στο σκορ, να πιστέψει ότι θα νικήσει και στο
τέλος της αναμέτρησης να βρίσκεται… ταπεινωμένος με πόνο; Μόνο αν έχεις μια τάση
να βασανίζεις τους άλλους…
Σίγουρα οι «κόκκινοι διάβολοι» είναι η κορυφαία ομάδα -ίσως
παγκοσμίως- στο να αντιστρέφει αρνητικές καταστάσεις. Ποιος μπορεί να ξεχάσει
άλλωστε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 1999 κόντρα στη Μπάγερν Μονάχου όταν
στις καθυστερήσεις κατάφερε μέσα σε δυο λεπτά να στείλει τους Γερμανούς από τον
«παράδεισο» στον «δεύτερο κύκλο της κόλασης»; Εκεί που πηγαίνουν σύμφωνα με τη
«Θεία κωμωδία» του Δάντη (όχι του τραγουδιστή αλλά του πρωτότυπου), όσοι κάνουν
λάγνες σκέψεις. Σκέψεις για νίκη κόντρα σε… διαβόλους!
Κατά τη φετινή αγωνιστική περίοδο η όρεξη των παικτών του
Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να παίξουν με τις ψυχές των συναδέλφων τους έχει ξεπεράσει
κάθε προηγούμενο! Από τους 20 επίσημους αγώνες όπου έχουν δώσει μέχρι στιγμής,
στους 10 έφυγαν θριαμβευτές από το γήπεδο, ενώ αρχικά βρίσκονταν πίσω στο σκορ.
Δηλαδή σε σύνολο 15 επικρατήσεων, το 66,6% των νικών τους ήρθε με αυτόν ακριβώς
τον τρόπο. Αν βγάλετε οπτικά την υποδιαστολή από τους αριθμούς πάλι
δικαιολογούν το προσωνύμιό τους!
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι είχαν και μια «χείρα βοηθείας»
όταν σε μερικές περιπτώσεις ευνοήθηκαν από τις αποφάσεις των διαιτητών.Μεταξύ αυτών κραυγαλέες ήταν εκείνες απέναντι στη Λίβερπουλ και την Τσέλσι στο
πλαίσιο της Premier League
και στην εκτός έδρας συνάντηση με την Μπράγκα για το Champions League. Με όλο το θόρυβο που προκλήθηκε
εκ των υστέρων και τα παρελιπόμενα τους.
Όπως και να έχει η επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι
σύμπτωση. Η ποικιλία των θυμάτων τους είναι μεγάλη. Από «χωριάτες» (Άστον Βίλα)
μέχρι και «άγιους» (Σαουθάμπντον) ή «αρχιεπίσκοπους» (Μπράγκα) υπάρχουν στη
λίστα της… διαστροφής της πάλαι ποτέ Νιούτον Χιθ. Αυτό βέβαια από τη μια μεριά
δείχνει τις χτυπητές αδυναμίες του συλλόγου αμυντικά, ενώ σε αντιδιαστολή
παρουσιάζει τις επιθετικές της αρετές που σε συνδυασμό με την «καρδιά του
πρωταθλητή» υπερφαλαγγίζουν τα οποιαδήποτε κενά στην οπισθοφυλακή. Το
αποτέλεσμα είναι οι αντίπαλοί τους να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους με όσα
τέρματα και αν προηγούνται. Να έχουν την αίσθηση ότι κάτι θα γίνει και θα
φύγουν από τις τέσσερις γραμμές του αγωνιστικού χώρου με σκυμμένο το κεφάλι!
