"Κυρία" 109 ετών

Μπορεί το Πόρτο Αλέγκρε να μην έχει την δυναμική και την λάμψη του Ρίο Ντε Τζανέιρο η του Σάο Πάολο όμως και αυτό έχει γράψει την δίκη του ιστορία στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Γκρέμιο και Ιντερνασιονάλ όχι μόνο έχουν καταφέρει να πάρουν τίτλους εντός συνόρων αλλά και σε επίπεδο Λατινικής Αμερικής όπως και στις κόντρες τους με τους ευρωπαϊκούς συλλόγους για την κατάκτηση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου.

Εμείς όμως θα ασχοληθούμε με την Γκρέμιο αφού στις 15 Σεπτεμβρίου του 1903 ιδρύθηκε η "ιμόρταλ". Ιδρυτής του συλλόγου ήταν ο επιχειρηματίας απο την Σοροκάμπα του Σάο Πάολο Κάντιντο Ντίας ο οποίος βρέθηκε στην πόλη του Πόρτο Αλέγκρε την εποχή που η πρώτη ομάδα που είχε δημιουργηθεί στην Βραζιλία η Σπόρτ Κλάμπ Ρίο Γκράντε έδινε παιχνίδι επίδειξης.

Κατα την διάρκεια του παιχνιδιού η μπάλα ξεφούσκωσε, και ως ο μόνος ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας στην πόλη τους δάνεισε μια μπάλα για να συνεχιστεί ο αγώνας. Συνεπαρμένος απο αυτό που παρακολουθούσε αποφάσισε να μιλήσει στους ποδοσφαιριστές ούτως ώστε να προχωρήσουν στην ίδρυση ενός συλλόγου. Πράγματι στις 15 Σεπτεμβρίου του 1903 32 άτομα συμπεριλαμβανομένου και του Κάντιντο Ντίας συναντήθηκαν στο εστιατόριο Salao Grau  όπου και εγένετο η Grêmio Foot-Ball Porto Alegrense με πρώτο πρόεδρο τον Λουίς Κάρλος Μπορέρ.

Το πρώτο ματς του νέου συλλόγου πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1904 με αντίπαλο την Fuss Ball Pοrto Alegre  την οποία και κέρδισε με 1-0 αλλά οι εφημερίδες της εποχής δεν ανέφεραν το όνομα του πρώτου σκόρερ. Πέντε μήνες αργότερα έφτιαξε το πρώτο της στάδιο το Braixada ενώ το 1931 ήταν η πρώτη ομάδα στην Βραζιλία που αγωνίστηκε το βράδυ μετά την εγκατάσταση ηλεκτροφωτισμού.

Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Πρωταθλήματος στο Πόρτο Αλέγκρε το 1910, και ένα χρόνο αργότερα κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της πόλης. Το 1918 ήταν επίσης απο τα ιδρυτικά μέλη που διοργάνωσε το πρώτο πολιτειακό πρωτάθλημα του Rio Grande do Sul, και έχει κατακτήσει 36 πρωταθλήματα Campeonato Gaucho.

Επίσης ήταν και απο τις πρώτες ομάδες που έπαιξαν διεθνείς φιλικούς αγώνες ξεκινώντας το 1932 απο την Ουρουγουάη, το 1949 έπαιξε με ομάδες απο την Κεντρική Αμερική, την διετία 1953-54 αγωνίστηκε σε Κολομβία, Εκουαδόρ και Μεξικό, και το 1961 έκανε ευρωπαϊκή περιοδεία παίζοντας 24 παιχνίδια σε 11 χώρες χώρες όπως η Γαλλία,η Ρουμανία, το Βέλγιο,η Ελλάδα,η Γερμανία,η Πολωνία,η Βουλγαρία, το Λουξεμβούργο,η Δανία, η Ρωσία και η Εσθονία.

Μεγάλη αντίπαλος της Γκρέμιο είναι η Ιντερνασιονάλ που ιδρύθηκε το 1909 με τα ντέρμπι τους να είναι γνωστά ως "Gre-Nal" απο τα αρχικά των δύο ομάδων. Μάλιστα κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού το 1935 ο μύθος λέει ότι ο τερματοφύλακας της Γκρέμιο Γιουρικό Λάρα ο οποίος έπασχε απο σοβαρά καρδιακά προβλήματα αποφάσισε να κάτσει κάτω απο το τέρμα του κατά την διάρκεια ενός πέναλντι παρά την προτροπή του αδερφού του να μην το κάνει.

Ο Λάρα απέκρουσε το πέναλντι  ο ίδιος όμως έμεινε ξαπλωμένος στην γραμμή του τέρματος και αντικαταστάθηκε για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Η Γκρέμιο κέρδισε με 2-0 αλλά δύο εβδομάδες αργότερα άφηνε την τελευταία του πνοή και η αυτοθυσία του αυτή περιγράφεται στον ύμνο της ομάδας.

Στα επόμενα χρόνια μπορεί στο Ρίο Γκράντε να σάρωνε τους τίτλους, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τα πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα απο το 1956 έως το 1960, και εφτά συνεχόμενα την περίοδο 1962 έως το 1968  αλλά, χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να πανηγυρίσει τίτλους σε πανβραζιλιάνικο επίπεδο, έχοντας στην σύνθεση της παίκτες όπως οι Εβεράλντο, Αλσίντο Μάρτας Ντε Φρέιτας, Μίλτον Κουέλε, Αίρτον Φερέιρα Ντα Σίλβα, Ζοάο Σεβεριάνο, Λοίβο, Ατίλιο Αντσέτα(Ουρουγουάη) και στα τέλη της δεκαετίας του '70 τον Έντερ, τον Βαλντίρ Εσπινόζα, τον Γιούρα και τον 'Αντρε Κατίμπα.

Με την έλευση της δεκαετίας του '80 ήρθαν και οι πρώτοι μεγάλοι τίτλοι, ξεκινώντας απο την παρθενική κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 1981 με δύο νίκες απέναντι στην Σάο Πάολο, με προπονητή τον Ένιο Αντράντε και με ποδοσφαιριστές όπως τους Μπαλτάζαρ, Έμερσον Λεάο, Χοσέ Ταρκίσο Ντε Σόουζα, Πάολο Ισίντορο, Κάιο, Τίτα και Βαλμίρ, ενώ το 1982 ήταν φιναλίστ πίσω από την Φλαμένγκο.

Το 1983 έφτασε στην κατάκτηση του Copa Libertadores ξεκινώντας απο την προσπαθειά της απο τον 2ο όμιλο όπου και κατέλαβε την πρώτη θέση μπροστά απο την Φλαμένγκο, την Μπολιβάρ και την Μπλούμινγκ.

Στην ημιτελική φάση ξεπέρασε τα εμπόδια της Εστουντιάντες και της Αμέρικα, και στους διπλούς τελικούς επικράτησε της Πενιαρόλ φέρνοντας 1-1 στο Μοντεβίδεο και νίκη στο Πόρτο Αλέγκρε με 2-1. Λίγους μήνες αργότερα κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο νικώντας το Αμβούργο με 2-1 χάρις στα γκολ των Ρενάτο και Ντε Λεόν.Προπονητής της ομάδας ήταν ο Βαλντίρ Εσπινόζα και είχε στην διάθεσή του τους Ρενάτο Γκαούτσο, Οσβάλντο, Σέζαρ, Ματσαρόπι, Ντε Λεόν(Ουρουγουάη) .

Τον επόμενο χρόνο βρέθηκε ξανά στον τελικό του Libertadores όπου στην ημιτελική φάση πήρε την πρόκριση για τον τελικό κόντρα σε Φλαμένγκο και Ουνιβερσιδάδ Λος Άντες,όπου κόντρα στην Ιντεπεντιέντε γνώρισε στο πρώτο παιχνίδι την ήττα με 1-0 και στο δεύτερο ματς αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς τέρματα, με τους Αργεντίνους  να αναδεικνύονται Πρωταθλητές Λατινικής Αμερικής.

Το 1989 κατέκτησε το Κύπελλο Βραζιλίας όπου στον ημιτελικό απέκλεισε την Φλαμένγκο διασύροντας την με 6-1 , και στον τελικό πήρε το τρόπαιο απέναντι στην Σπόρ Ρεσίφε, με προπονητή τον Κλαούντιο Ντουάρτε και τον Εντίνιο στον αγωνιστικό χώρο, και το 1990 το Σούπερ Καπ με τον Εβαρίστο Ντε Μασέδο.

Το 1993 την τεχνική καθοδήγηση ανέλαβε ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι οδηγώντας τους "ιμορτάλ" στην δεύτερη πιο παραγωγική περίοδο της ιστορίας της. Το 1994 κατέκτησε το Κύπελλο Βραζιλίας, απέναντι στην Σεαρά, και το 1995 πήρε για δεύτερη φορά το Copa Libertadores.

Στην φάση των ομίλων τερμάτισε στην δεύτερη θέση πίσω απο την Παλμέιρας, και στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε τις Ολίμπια Ασουνσιόν, Παλμέιρας και Έμελεκ, και στον τελικό απέναντι στην Ατλέτικο Νασιονάλ απο την Κολομβία νικώντας την 3-1 στο "Ολίμπικο Μονουμεντάλ" και φέρνοντας ισοπαλία 1-1 στο Μεντεγίν. 

Το 1996 κατέκτησε το Recopa Sudamericana  απέναντι στην Ιντεπεντιέντε με 4-1, και στην συνέχεια το Πρωτάθλημα, ενώ για το Διηπειρωτικό Κύπελλο, ηττήθηκε απο τον Άγιαξ στο Τόκιο στην διαδικασία των πέναλντι . Ο "Φελιπάο" είχε στην σύνθεσή του παίκτες όπως οι Μάριο Ζαρντέλ πρώτος σκόρερ με 12 τέρματα στην πορεία προς τον τίτλο της Νοτίου Αμερικής, Φραντσίσκο Άρτσε(Παραγουάη), Αντίλσον Μπατίστα, Πάουλο Νούνιες,Ντίνιο και Έμερσον Φερέιρα Ντα Ρόσα. 

Το 1997 ήρθε ένα ακόμα Κύπελλο Βραζιλίας απέναντι στην Φλαμένγκο με δύο ισοπαλίες με τον Εβαρίστο Ντε Μασέδο στον πάγκο, και το 2001 το τέταρτο κατά σειρά απέναντι στην Κορίνθιανς με παίκτες όπως οι Ζίνιο, Μάουρο Γκαλβάο  και τον Τίτε στον πάγκο.

Το 2004 οι "τρικολόρ" υποβιβάστηκαν στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία και παρότι δυσκολεύτηκαν κατάφεραν να κερδίσουν το εισιτήριο για την μεγάλη κατηγορία. Το 2007 έφτασαν μέχρι τον τελικό του Copa Libertadores ξεκινώντας απο τον 3ο όμιλο όπου και κατέλαβε την 1η θέση απέναντι σε Ντεπορτίβο Κούκουτα, Ντεπόρτες Τολίμα και Τσέρο Πορτένιο.

Αποκλείωντας την Σάο Πάολο, την Ντεφενσόρ Σπόρτιγκ και την Σάντος αντιμετώπισε την  Μπόκα Τζούνιορς ηττήθηκαν και στις δύο αναμετρήσεις με 3-0 και 0-2, με προπονητή τον Μάνο Μενέζες και παίκτες τους Λούσιο, Ντιέγκο Γκαβιλάν(Παραγουάη),Ντιέγκο Σόουζα, Εντμίλσον και Ρολάντο Σκιάβι(Αργεντινή), ενώ το 2008 τερμάτισαν στην δεύτερη θέση πίσω απο την Σάο Πάολο.