Νέρι Πούμπιδο Η "καμήλα"

Ο Νέρι Άλμπερτο Πούμπιδο βίωσε και από την καλή και την ανάποδη την παρουσία του σε Παγκόσμια Κύπελλα. Από την μία ήταν βασικός στην κατάκτηση του δεύτερου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της Αργεντινής το 1986, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ιταλία βρέθηκε στην "σκιά" του Σέρτζιο Γκοικοετσέα.

Ζουλίνιο Το "χρυσό βέλος"

Το όνομα του είναι ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές που έχουν εισαχθεί στο Μουσείο Ποδοσφαίρου τόσο στο "Estadio Pacaembu" του Σάο Πάολο αλλά και στο "Μαρακανά" του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ο Julio Botelho πιο γνωστός ως Julinho αγαπήθηκε και από τους οπαδούς της Φιορεντίνα αφού ήταν από τους βασικούς συντελεστές της κατάκτησης του πρώτου πρωταθλήματος στην ιστορία της.

Λούις Αραγονές O "σοφός της Χορταλέζα"

Ο Λουίς Αραγονές συνέδεσε το ονομά του με την Ατλέτικο Μαδρίτης τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι πρόσφατα είχε τους περισσότερους τίτλους στον σύλλογο ενώ είναι και ο πρώτος σε παρουσίες. Παράλληλα ο "σοφός της Χορταλέζα" οδήγησε την εθνική Ισπανίας στον πρώτο της μεγάλο τίτλο μετά το 1964 και έβαλε τις βάσεις για την κυριαρχία της Ισπανίας σε παγκόσμιο επίπεδο τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Τέλε Σαντάνα Το "νήμα της ελπίδας"

Όταν το 2019 το France Football δημοσιοποίησε την λίστα με τους 50 καλύτερους προπονητές όλων των εποχών, ο Τέλε Σαντάνα κατέλαβε την 35η θέση και ήταν ο μοναδικός Βραζιλιάνος. Επίσης στην δεκαετία του '90 το περιοδικό Placar πραγματοποίησε μια  μεγάλη ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν δημοσιογράφοι και παλιοί ποδοσφαιριστές ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία της εθνικής Βραζιλίας παρότι δεν μπόρεσε να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ζοσέ Αλταφίνι Ο Βραζιλιάνος που έγινε Ιταλός

Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 με την φανέλα της Βραζιλίας όμως ουσιαστικά την μεγάλη καριέρα ο Ζοσέ Αλταφίνι την έκανε στα γήπεδα της Ιταλίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το προσωνύμιο "Ματσόλα" που του αποδόθηκε εξαιτίας της ομοιότητας που είχε με τον Ιταλό Βαλεντίνο Ματσόλα του αρχηγού της "grande Torino" που χάθηκε τόσο άδοξα το 1949 στο αεροπορικό δυστύχημα της Σουπέργκα.

Ρενέ Χάουζμαν "Loco"

Για τα αργεντίνικα μέσα, ο Ρενέ Χάουζμαν ήταν ότι πλησιέστερο είχε βγεί στην θέση του δεξιού εξτρέμ απο την εποχή του Ομάρ Κορμπάτα. Διέθετε εξαιρετική ντρίμπλα, ταχύτητα, ξεπέταγμα στον αγωνιστικό χώρο, δεν είναι τυχαία η δήλωση του Μενότι ότι ο Χάουζμαν είναι μίξη Μαραντόνα και Γκαρίντσα.   

Έμερσον Λεάο Χαρισματικός και ιδιόρρυθμος

Άν και οι Βραζιλιάνοι ποτέ δεν φημίζονταν για την παραγωγή τερματοφυλάκων εντούτοις όμως υπήρχαν περίοδοι που και στην θέση αυτή έβγαζαν σπουδαία ταλέντα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Έμερσον Λεάο ο οποίος εκτός από τις ποδοσφαιρικές του αρετές έγινε γνωστός και για τις κόντρες του με τηλεσχολιαστές, ποδοσφαιριστές αλλά και με προέδρους.

Άλεξ Αγκινάγκα Ο "μαέστρος"

Εάν είχε γεννηθεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής η ακόμα και της Ευρώπης θα τύγχανε μεγαλύτερης αναγνώρισης από το ευρύ κοινό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Alex Dario Aguinaga Garzon στα 34 του χρόνια κατάφερε να γευτεί με την εθνική ομάδα του Εκουαδόρ την συμμετοχή σε μια τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.

"Ατζούρι" εναντίον "φούρια ρόχα"

Πρόκειται για ένα απο τα κορυφαία ντέρμπι των ευρωπαϊκών γηπέδων και δεν είναι τυχαίο ότι Ιταλία και Ισπανία έχουν βρεθεί αντιμέτωπες συνολικά 38 φορές, έχοντας κοντραριστεί και σε Παγκόσμιο Κύπελλο και σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ακόμα και στο Κύπελλο Συνομοσποονδιών.

Ερνάν Κρέσπο "Βλαντανίτο"

Πρόκειται αναμφίβολα για έναν από τους κορυφαίους Αργεντινούς επιθετικούς της τελευταίας εικοσαετίας. Τα νούμερα άλλωστε μιλάνε από μόνα τους για τον Ερνάν Κρέσπο αφού είναι ένας από τους 4 μόλις Αργεντίνους ποδοσφαιριστές που έχουν πετύχει πάνω από 200 γκολ στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ενώ είναι και ο τοπ-σκόρερ στην ιστορία της Πάρμα.

Αλφρέντο Ντι Στέφανο To "ξανθό βέλος"

Δεν είναι και λίγο πράγμα ένας ποδοσφαιριστής που δεν έχει καταφέρει να παίξει ποτέ σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου να θεωρείται από πολλούς σύγχρονούς του ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο περί ου ο λόγος το 1999 ανακηρύχτηκε τρίτος κορυφαίος ποδοσφαιριστής της  Ευρώπης για τον 20ο αιώνα πίσω μόνο από τον Γιόχαν Κρόιφ και τον Φράντς Μπεκενμπάουερ.