Ένας απο τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η Σκωτία, ο Ντένις Λόου, κορυφαίος σκόρερ των βρετανικών γηπέδων. Ο "βασιλιάς" η ο "Lawman" η ο "Ντένις ο τρομερός" όπως τον είχαν ονομάσει φίλοι και αντίπαλοι το 1964 κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα.
Γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου του 1940 στο Αμπερντίν, όντας ο νεότερος απο τα εφτά παιδιά της οικογένειας. Φτωχή οικογένεια με την πρώτη του επαφή με το ποδόσφαιρο όταν ως έφηβος ένας γείτονας του έκανε δώρο μεταχειρισμένα ποδοσφαιρικά παπούτσια.
Ήταν τόσο παθιασμένος με το ποδόσφαιρο που απέρριψε την Aberdeen Grammar School διότι θα αναγκαζόταν να παίξει ράγκμπι. Παρά το πρόβλημα που είχε με τα μάτια του εντάχθηκε στις μικρές ομάδες της Σκωτίας όπου και μετακινήθηκε απο φουλ μπακ στην θέση του αριστερού επιθετικού.
Την περίοδο 1954-1955 ο Άρτσι Μπίτι σκάουτερ της Χάντερσφιλντ που θα τον δει και θα του προτείνει να έρθει να δοκιμαστεί. Άν και η πρώτη εντύπωση δεν ήταν θετική για τα προσόντα του, εντούτοις στις 3 Απριλίου του 1955 υπέγραψε συμβόλαιο και μάλιστα έκανε εγχείριση για να βελτιώσει το πρόβλημα με τα μάτια του.
Στις 24 Δεκεμβρίου του 1956 έκανε ντεμπούτο στην δεύτερη κατηγορία σε ηλικία μόλις 16 ετών και αμέσως προκάλεσε ενδιαφέρον ομάδων όπως της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ η οποία μέσω του Ματ Μπάσμπι προσέφερε το ποσό των 10.000 λιρών αλλά η προσφορά του απορρίφθηκε.
Ο Μπιλ Σάνκλι που τον προπονούσε όταν ανέλαβε την Λίβερπουλ έκανε και αυτός την κίνηση για να τον αποκτήσει χωρίς όμως θετική έκβαση. Ύστερα απο 91 συμμετοχές και 19 γκολ τον Μάρτιο του 1960 θα υπογράψει στην Μάντσεστερ Σίτι, με τους "πολίτες" να προσφέρουν το ποσό των 55.000 λιρών στην ομάδα του.
Για δεύτερη φορά ο Μπάσμπι προσπάθησε να τον φέρει στην Γιουνάιτεντ όμως ήταν οι συμπολίτες οι οποίοι κέρδισαν την υπογραφή του Λόου. Δεν ήταν όμως επιτυχημένο το πέρασμα του την διετία 1959-1961 όπου είχε 50 συμμετοχές και 25 γκολ επιζητώντας να πάει σε μια ομάδα που θα έχει μεγαλύτερους στόχους.
Το καλοκαίρι του 1961 η Τορίνο θα προσφέρει το ποσό των 110.000 λιρών ποσό ρεκόρ για Βρετανό ποδοσφαιριστή. Υπήρξε και ένα μικρό σίριαλ πριν την υπογραφή του στους "γκρανάτα" όταν μπήκε και η Ίντερ στην μέση για να τον "κλέψει" λέγοντας ότι είχε υπογράψει ένα προσύμφωνο αν και όπως αποδείχθηκε αυτή είχε αποσυρθεί.
Δυσκολεύτηκε πολύ να προσαρμοστεί στο ιταλικό στυλ ποδοσφαίρου στο περίφημο "κατενάτσιο" ενώ στις 7 Φεβρουαρίου 1962 είχε αυτοκινητιστικό ατύχημα με τον συμπαίκτη του Τζοε Μπέικερ όταν το αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε ο Μπέικερ αναποδογύρισε χτυπώντας στο κράσπεδο του κυκλικού κόμβου, όπου ευτυχώς για τον Λόου τα τραύματά του δεν ήταν θανάσιμα.
Απο τον Απρίλιο η επιστροφή στην Αγγλία ήταν μονόδρομος αφού αγωνιστικά δεν τα πήγαινε καλά μάλιστα κόντρα στην Νάπολι αποβλήθηκε. 28 συμμετοχές και 10 γκολ είχε με την Τορίνο και αυτή την φορά τρίτη και φαρμακερή, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα τον έφερνε στο "Όλντ Τράφορντ".
Ακόμα και τότε πήγε να χαλάσει η επιστροφή αφού είχε ειπωθεί ότι πουλήθηκε στην Γιουβέντους μιας και υπήρχε ένα όρος στο συμβόλαιο που τον δέσμευε είτε ήθελε να πάει είτε όχι, Ο ίδιος αντέδρασε με το να επιστρέψει στο Αμπερντίν γνωρίζοντας ότι η Τορίνο δεν θα έπαιρνε κάτι εάν ο ίδιος αρνιόταν να πάει στην "Γηραιά Κυρία".
Έτσι τον Ιούνιο του 1962 θα υπέγραφε στους "κόκκινους διαβόλους" θέτοντας νέο ρεκόρ μετεγγραφής για Βρετανό πόδοσφαιριστή με το ποσό των 115.000 λιρών. Θα κατακτήσει 2 Πρωταθλήματα το 1965 και το 1967 1 Κύπελλο το 1963 και 2 Σούπερ Καπ το 1965 και το 1967.
Την περίοδο 1965-1966 θα τραυματιστεί στο αριστερό γόνατο πρόβλημα που αντιμετώπιζε και στην Χάντερσφιλντ και στο τέλος εκείνης της σεζόν θα ζητήσει απο τον Μπάσμπι αύξηση στο νέο του συμβόλαιο.
Ο Μπάσμπι θα τον τοποθετήσει άμεσα στην λίστα υπό παραχώρηση λέγοντας χαρακτηριστικά ότι κανένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να εκβιάζει τον σύλλογο. Θα παραμείνει στον σύλλογο και το 1968 θα πανηγυρίσει την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο "Γουέμπλει" κόντρα στην Μπενφίκα, έστω και αν ο ίδιος λόγω τραυματισμού δεν θα μπορέσει αν την βοηθήσει τόσο στον δεύτερο ημιτελικό όσο και στον τελικό.
Αναγκαζόταν να κάνει ενέσεις κορτιζόνης για να ανακουφίζει το πόνο όμως όταν επισκέφτηκε ειδικό τον Ιανουάριο του 1968 "έπεσε απο τα σύννεφα" όταν τον πληροφόρησε ότι η προηγούμενη εγχείριση απέτυχε και θα έπρεπε να γίνει μια δεύτερη.
Μετά την ακμή έρχεται η παρακμή και η Γιουνάιτεντ βρέθηκε στην μετά Μπάσμπι εποχη να ταλαιπωρείται απο συνεχείς αλλαγές προπονητών και τον ίδιο λόγω του προβλήματος στο γόνατο τον Απρίλιο του 1970 να τοποθετείται σε λίστα αποχώρησης χωρίς όμως κανείς να μπαίνει στην διαδικασία να τον αποκτήσει.
Το τέλος εποχής θα μπει το καλοκαίρι του 1973 όταν θα αποχωρήσει απο το "Όλντ Τραφορντ" έχοντας σε 404 παιχνίδια πετύχει 237 γκολ τρίτος σκόρερ όλων των εποχών πίσω απο τον Τσάρλτον και τον Ρούνει.
Θα επιστρέψει στην Σίτυ και η μοίρα θα τον φέρει να πρωταγωνιστήσει σε μια απο τις πιο γνωστές ιστορίες του ποδοσφαίρου. 23 Απριλίου 1974 το ντέρμπι του Μάντσεστερ στο "Όλντ Τράφορντ" με τους "μπέμπηδες" να θέλουν θετικό αποτέλεσμα και σε συνδυασμό άλλων αποτελεσμάτων για να παραμείνουν στην κατηγορία.
Στο 81ο λεπτό με τακουνάκι θα γράψει το τελικό σκορ, δεν θα το πανηγυρίσει, αν και όπως αποδείχθηκε το τι συνέβαινε στα άλλα γήπεδα το γκολ του δεν άλλαξε δραματικά την κατάσταση με τον ίδiο πάντως εκείνη την στιγμή να μην το γνώριζε.
Η δεύτερη θητεία στους "πολίτες" δεν θα κρατήσει πολύ αφού τον Αύγουστο του 1974 ύστερα απο 29 συμμετοχές και 12 γκολ θα τερματίσει την καριέρα του. Στις 18 Οκτωβρίου του 1958 κόντρα στην Ουαλία στο Κάρντιφ θα κάνει ντεμπούτο με την εθνική Σκωτίας αλλά θα είναι άτυχος αφού η Σκωτία θα μείνει εκτός Παγκοσμίων Κυπέλλων της Αγγλίας το 1966 και του Μεξικό το 1970.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Δυτικής Γερμανίας θα δώσει το παρών και θα αγωνιστεί στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στο Ζαΐρ. Αντιθέτως δεν θα αγωνιστεί κόντρα σε Βραζιλία και Γιουγκοσλαβία, με την Σκωτία να μην προκρίνεται στην επόμενη φάση λόγω της διαφοράς τερμάτων.
Ο αγώνας κόντρα στους Αφρικάνους στις 14 Ιουνίου στο Ντόρτμουντ θα είναι η 55η και τελευταία του παρουσία με το εθνόσημο έχοντας πετύχει και 30 γκολ και μαζί με τον Κένι Νταλγκλίς είναι οι πρώτοι σκόρερ όλων των εποχών.
Μετά την απόσυρσή του ασχολήθηκε με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο ως σχολιαστής και παρουσιαστής ενώ το 2002 εισήχθη στο αγγλικό Hall of Fame ενώ τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους ανεγέρθη άγαλμα στο "Ολντ Τράφορντ" που τον απεικόνιζε μαζί με τον Τζόρτζ Μπέστ και τον Μπόμπι Τσάρλτον.
Το 2012 στην είσοδο του Aberdeen Sports Village ανεγέρθη άγαλμα που απεικόνιζε τον πανηγυρισμό του κόντρα στην Αγγλία το 1967. Το 2016 τιμήθηκε με τον τίτλο του διοικητή του πιο εξαίρετου τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, ενώ το 2017 τιμήθηκε απο την πόλη του το Αμπερντίν
