Είναι ένας απο τους κορυφαίους Γερμανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Αυτό αποτυπώθηκε το 1972 όταν η Γερμανική Ομοσπονδία ανακήρυξε τον Ούβε Ζέελερ επίτιμο αρχηγό της εθνικής ομάδας μετά τον Φρίτς Βάλτερ.
Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 1936 στο Αμβούργο και δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι όλη του η ζωή ήταν η HSV. Άλλωστε και ο πατέρας του αγωνίστηκε εκεί στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, οπότε τόσο ο ίδιος αλλά και ο αδερφός του πήγαν απο το 1946 έως το 1953 στις ακαδημίες.
Τον Αύγουστο του 1953 για πρώτη φορά μπήκε στην πρώτη ομάδα κόντρα στην Γκέτλιγκεν σε φιλικό παιχνίδι, το 1954 θα αποδειχθεί σημαδιακή χρονιά. Αφενός γιατί τον Ιούλιο μετά απο ειδική άδεια εντάχθηκε κανονικά στην πρώτη ομάδα, αφετέρου τον Αύγουστο θα κάνει ντεμπούτο κόντρα στην Χόλστεν Κίελ,
Ήταν ο κορυφαίος σκόρερ στην Oberliga Nord και έφτασε πολύ κοντά στον τίτλο του Γερμανικού Πρωταθλήματος το 1957 και το 1958 αλλά στον τελικό ηττήθηκε απο Μπορούσια Ντόρτμουντ και Σάλκε αντίστοιχα.
Η τρίτη όμως θα είναι φαρμακερή το 1960 όταν και κόντρα στην Κολωνία στην Φρανκφούρτη θα κατακτήσει τον τιτλό με τον Ζέελερ να πετυχαίνει δύο γκολ, με το δεύτερο να είναι και το νικητήριο. Το 1961 η Ίντερ θα του κάνει μια δελεαστική πρόταση προσφέροντας του το ποσό των 1,2 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων.
Υπήρξε γενικός ξεσηκωμός, ακόμα και ο Άντι Ντάσλερ του πρότεινε να αναλάβει αντιπρόσωπος της εταιρίας στην νοτιοδυτική Γερμανία με τον όρο να παραμείνει στο Αμβούργο. Ο Ζέελερ θα πειστεί και θα παραμείνει και το 1963 θα πανηγυρίσει το Κύπελλο κόντρα στην Μπορούσια Ντόρτμουντ πετυχαίνοντας και τα τρία γκολ του τελικού.
Την περίοδο 1963-1964 ήταν πρώτος σκόρερ της Μπουντεσλίγκα με 30 γκολ, ενώ το το 1968 ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Ρότερνταμ στην ήττα απο την Μίλαν με 2-0. Τον Μάιο του 1972 θα ανακοινώσει το τέλος της καριέρας του, έχοντας 587 συμμετοχές, στην δεύτερη θέση όλων των εποχών πίσω μόνο απο τον Μάνφρεντ Κάλτς, ενώ έχει πετύχει και 404 γκολ.
Στις 23 Απριλίου του 1978 μαζί με τον συμπαίκτη του Φράντς Γιόζεφ Χένιγκ αγωνίστηκαν για ένα παιχνίδι με την Cork Celtic FC απέναντι στην Σάμροκ Ροβερς, σαν χάρη προς την ADIDAS με την οποία είχε επαγγελματική σχέση. Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο παιχνίδι καταχωρήθηκε ως επίσημο, στο οποίο αν και είχε αποσυρθεί απο το 1972 πέτυχε δύο τέρματα.
Στις 16 Οκτωβρίου του 1954 στο Αννόβερο σε φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Γαλλία έκανε ντεμπούτο. Πήρε για πρώτη φορά μέρος σε Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Σουηδίας όπου σε πέντε παιχνίδια πέτυχε 2 γκολ κόντρα σε Αργεντινή και Τσεχοσλοβακία.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής το 1962 συμμετείχε σε τέσσερα παιχνίδια όπου και πάλι πέτυχε δύο τέρματα κόντρα σε Ελβετία και Χιλή. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας το 1966 ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που έφτασε μέχρι τον τελικό όπου και ηττήθηκε απο τους οικοδεσπότες με 3-2 στην παράταση.
Παρών σε όλα τα παιχνίδια και για τρίτη συνεχόμενη φάση πέτυχε δύο τέρματα κόντρα σε Ισπανία και Ουρουγουάη. Το 1968 είχε δηλώσει την επιθυμία να σταματήσει απο την εθνική αλλά χάρις στην επιμονή του Χέλμουτ Σεν έπαιξε για τέταρτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο αυτό του 1970 στο Μεξικό όπου κατετάγη τρίτος.
Άν και δεν ήταν απο τις βασικές επιλογές έπαιξε σε όλα τα παιχνίδια και πέτυχε και τρία γκολ απέναντι σε Μαρόκο, Βουλγαρία και Αγγλία. Έπαιξε για 72η και τελευταία φορά στις 9 Σεπτεμβρίου του 1970 σε φιλικό παιχνίδι στην Νυρεμβέργη με την Ουγγαρία.
Πέτυχε 43 τέρματα απο τα οποία τα 9 σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ με τις 21 συμμετοχές σε τελική φάση κατέχει την τέταρτη θέση όλων των εποχών μαζί με τον Ντιέγκο Μαραντόνα και τον Βλάντισλαβ Ζμούντα.
Παράλληλα με την αντιπροσωπεία της ADIDAS είχε δημιουργήσει την δικιά του εταιρία αθλητικών ειδών την Uwe Seeler Moden. Το 1980 μαζί με τον Φράντς Μπεκενμπάουερ και τον Γουίλι Χόλντορφ μεταξύ άλλων έφτιαξαν την εταιρία “Schneeforscher eV”.
Συμμετείχε σε πολλές εθελοντικές ομάδες, φτιάχνοντας μάλιστα την δικιά του με την οποία μαζί και με άλλους πρώην ποδoσφαιριστές έδινε φιλικά παιχνίδια φιλανθρωπικού χαρακτήρα, όπως και στους Datschiburger Kickers
Το 1995 ανέλαβε την προεδρία του Αμβούργου στον οποίο παρέμεινε για 2,5 χρόνια αλλά παραιτήθηκε εξαιτίας οικονομικών ατασθαλιών χωρίς όμως ο ίδιος να έχει άμεση ανάμειξη αν και ανέλαβε την ευθύνη.
To 2001 του απονεμήθηκε απο την Γερμανική Ομοσπονδία το χρυσό μετάλλιο της τιμής, την ανώτερη ποδοσφαιρική διάκριση. Το 2003 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο "Ευχαριστώ Ποδόσφαιρο", ενώ την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου πολίτη του Αμβούργου. Τον Αύγουστο του 2005 έξω απο το "Φόλκς Πάρκ Στάντιον" ανεγέρθηκε μνημείο προς τιμήν του απεικονίζοντας το αριστερό του πόδι.
Στις 21 Ιουλίου του 2022 σε ηλικία 85 ετών έφυγε απο την ζωή στο σπίτι του στο Νόρντερστέντ λίγο έξω απο το Αμβούργο, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, το 2020 μάλιστα είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στη λεκάνη.
