Μπορεί η Ατλέτικο Μινέιρο να μην έχει τις μεγάλες επιτυχές σε πανβραζιλιάνικο επίπεδο όπως η άσπονδη" φίλη της Κρουζέιρο, παρόλα αυτά στο Μπέλο Οριζόντε αλλά και σε όλη την πολιτεία έχει τους περισσότερους οπαδούς. Όπως επίσης δεν είναι τυχαίο ότι απο την αρχή της ίδρυσης της άνοιξε τις πύλες της σε όλο τον κόσμο χωρίς διακρίσεις κερδίζντας τον τίτλο του "συλλόγου του λαού".
H Ατλέτικο Μινέιρο ιδρύθηκε στο Μπέλο Οριζόντε στις 25 Μαρτίου του 1908 απο 22 άτομα της μεσαίας τάξης, προεξάρχοντος των Μαρζιβάλ Μέντες Λεάλ και Μάριο Τολέδο. Ο στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν ένα σύλλογο χωρίς κοινωνικές διακρίσεις, εν αντιθέσει με ότι συνέβαινε στην υπόλοιπη χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι απο τους 22 οι 10 ήταν σπουδαστές, 8 δημόσιοι υπάλληλοι, 3 χρυσοχόους, έναν έμπορο, έναν ταξιδιώτη, έναν τυπογράφο,ενώ δύο απο αυτούς ήταν Άγγλοι και Ιταλοί.
Ονόμασαν τον σύλλογο Athletico Mineiro Football Club και η πρώτη εμφάνιση ήταν άσπρη φανέλα με μια πράσινη οριζόντια λωρίδα στο στήθος που στην συνέχεια αντικαταστάθηκε απο το μαύρο που διατηρείται μέχρι και σήμερα. Στις 21 Μαρτίου του 1909 η Ατλέτικο έδωσε το πρώτο της φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Sport Club Football την οποία την κέρδισε με 3-0.
Το 1913 άλλαξε το ονομά της σε Clube Atletico Mineiro, και το 1915 κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα Minas Gerais έχοντας στην σύνθεσή της, τους Κάρλος Μπράντ, Νοσέ, Σαίντ, Χάιρο και Μάριο Ντε Κάστρο, με τους τρεις τελευταίους να θεωρούνται απο τους κορυφαίους της ιστορίας της.
Στην δεκαετία του '30 κατέκτησε πέντε πολιτειακά πρωταθλήματα το 1931, το 1932, το 1936, το 1938 και το 1939, ενώ το 1937 κατέκτησε το Champions Cup(FBF), όπου συμμετείχαν οι πρωταθλήτριες από τέσσερις πολιτείες με κυριότερους ποδοσφαιριστές τους Καφούνγκα, Ζεζέ Προκόπιο και Γκουάρα.
Απο το 1940 έως το 1960 κατέκτησε 13 πολιτειακά πρωταθλήματα τα πέντε απο τα οποία ήταν συνεχόμενα με παίκτες όπως οι Νίβιο Γκάμπριτς, Λούκας Μιράντα, Καρλάιλ Γκιμαράες Καρντόσο Ορλάντο Πίνγκο Ντε Όρο, Ουμπάλντο Μιράντα, Ελένιο Ντε Φρέιτας και Πολ Βαλεντάιν και προπονητές τον Ουρουγουανό Ρικάρντο Ντίεζ, και τον Ντοριβάλ Κνίπελ .
Την δεκαετία του 1960 και πιο συγκεκριμένα το 1965 άνοιξε τις πύλες του το "Estadio Governador Magalhaes Pinto" που είναι πιο γνωστό ως "Mineirao" εκείνη όμως την περίοδο κατέκτησε μόνο δύο πολιτειακά πρωταθλήματα το 1962 και το 1963 λόγω και της ανόδου της Κρουζέιρο.
Επανήρθε στους τίτλους το 1970, ένα χρόνο όμως αργότερα το 1971 έγινε η πρώτη ομάδα που κατακτάει το Πρωτάθλημα Βραζιλίας. Με προπονητή τον Τέλε Σαντάνα και έχοντας στην σύνθεσή του τους Βαντουίρ Γκαλντίνο, Ρονάλντο Ντράμοντ, Ουμπέρτο Μοντέιρο, Ρομέο Σόμερσολτ και τον Ντάριο κατέκτησε τον τίτλο με 34 βαθμούς έναντι 30 της Σάο Πάολο.
To 1976 κατέκτησε την τρίτη θέση στο Brasileirao, την πρώτη στο πολιτειακό πρωτάθλημα και το 1978 το Champions Cup(CBD) , με μια φουρνιά που αποτελούταν απο τους Ρεινάλντο, Τονίνιο Σερέζο, Έντερ, Λουιζίνιο, Πάολο Ισίντορο και Ζοάο Λέιτε που θεωρείται ως η καλύτερη που έχει περάσει ποτέ απο την "γκάλο".
Κατέκτησε απο το 1976 έως το 1989 έντεκα πολιτειακά πρωταθλήματα και διεκδίκησε το πρωτάθλημα άλλες τέσσερις φορές καταλαμβάνοντας την δεύτερη θέση το 1977 πίσω απο την Σάο Πάολο, το 1980 πίσω απο την Φλαμένγκο, ενώ το 1983 και το 1985 κατετάγη τρίτη και τέταρτη αντίστοιχα.
Βέβαια μέσα σε όλα η Ατλέτικο είχε να αντιπαλέψει τόσο με τους διαιτητές όσο και με την πολιτική κατάσταση της χώρας. Δεν είναι τυχαίο ότι το 1977 απαγορεύτηκε στον Ρεινάλντο να αγωνιστεί στον τελικό του πρωταθλήματος εξαιτίας του πανηγυρισμού του με την δεξιά γροθιά που ήταν χαρακτηριστικό των αριστερών που ήταν αντίθετοι με το τότε καθεστώς. Το 1980 οι διαιτητικές αποφάσεις της στέρησαν την ευκαιρία να αγωνιστεί στον τελικό, με τον Ρεινάλντο να αποβάλλεται με κόκκινη κάρτα.
Στο Copa Libertadores του 1981 Φλαμένγκο και Ατλέτικο Μινέιρο βρέθηκαν στον ίδιο όμιλο και ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση και χρειάστηκε να δώσουν αγώνα μπαράζ για την πρόκριση. Το συγκεκριμένο παιχνίδι κράτησε μόλις 37 λεπτά αφού ο διαιτητής της αναμέτρησης Χοσέ Ρομπέρτο Ράιτ απέβαλλε πέντε ποδοσφαιριστές των "πετεινών" κατοκυρώνοντας το παιχνίδι στους "μεγκάο".
Στην δεκαετία του '90 κατέκτησαν τρία ακόμα πολιτειακά πρωταθλήματα το 1991, το 1995 και το 1999, ενώ κατετάγη δεύτερη στο Πρωτάθλημα πίσω απο την Κορίνθιανς με κορυφαίους παίκτες τους Κλαούντιο Ταφαρέλ, Μάρκες Μπατίστα Ντε Αμπρέου και Γκιγιέρμε Κάσσιο Άλβες, τρίτη το 1996 και τέταρτη το 1994 και το 1997. Ενδιάμεσα το 1992 κατέκτησε τον πρώτο της διεθνή τίτλο το Conmebol Cup απέναντι στην Ολίμπια Ασουνσιόν με προπονητή τον Προκόπιο Καρντόσο και στην επίθεση τον Ρενάλντο και το 1997 πάλι το Conmebol Cup απέναντι στην Λανούς.
Στην δεκαετία του 2000 ξέσπασε οικονομική κρίση, ενώ και ο τότε πρόεδρος του συλλόγου Πάουλο Κούρι ενεπλάκη σε σκάνδαλο. Η ομάδα κατέκτησε το 2000 το πολιτειακό πρωτάθλημα, ενώ έφτασε και στην προημιτελική φάση του Copa Libertadores, αλλά το 2005 υποβιβάστηκε στην SERIE B. Επανήρθε γρήγορα στην μεγάλη κατηγορία ένα χρόνο αργότερα το 2006, και το 2007 κατέκτησε το Minas Gerais.
Το 2010 και το 2012 κατέκτησε το 40ο, και το 41ο πολιτειακό πρωτάθλημα αλλά το μεγάλο γεγονός ήταν η μετεγγραφή του Ροναλντίνιο με τους "ασπρόμαυρους" να καταλαμβάνουν την δεύτερη θέση πίσω απο την Φλουμινένσε.
Το 2013 πέρα απο το πολιτειακό πρωτάθλημα, θα επιτύχουν την μεγαλύτερη επιτυχία τους όταν και θα φτάσουν στον τελικό του Copa Libertadores. Στην πρώτη φάση αυτή των ομίλων θα πάρει την πρώτη θέση μπροστά απο Σάο Πάολο, Άρσεναλ Σαραντί και Δε Στρόνγκεστ.
Στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε την Σάο Πάολο, την Τιχουάνα, στα ημιτελικά την Νιούελς Όλντ Μπόις και στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ολίμπια Ασουνσιόν. Στο πρώτο παιχνίδι οι Παραγουανοί θα πάρουν την νίκη με 2-0, στην ρεβάνς οι Βραζιλιάνοι θα κερδίσουν και αυτοί με 2-0, και τα πάντα θα κρίνονταν στην διαδικασία των πέναλντι.
O Βίκτορ θα αποκρούσει τα πέναλντι του Μιράντα, ο Χιμένες θα στείλει την μπάλα στο δοκάρι και με 4-3 θα κατακτήσει το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της με προπονητή τον Κούκα και εκτός του Ροναλντίνιο τους Βίκτορ, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Ζο, Ζοσουέ, Ρεβέρ, Μπερνάρντ, Μαικοσούελ και Ντιέγκο Ταρντέλι.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στο Μαρόκο θα αποκλειστεί στον ημιτελικό απο την Ράγια Καζαμπλάνκα μετά την ήττα της με 3-1 και θα καταλάβει την τρίτη θέση αφού στον μικρό τελικό θα κερδίσει με 3-2 την κινέζικη Γκουανγκζού.
Στις νοκ-άουτ φάσεις απέκλεισε την Σάο Πάολο, την Τιχουάνα, στα ημιτελικά την Νιούελς Όλντ Μπόις και στον τελικό θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Ολίμπια Ασουνσιόν. Στο πρώτο παιχνίδι οι Παραγουανοί θα πάρουν την νίκη με 2-0, στην ρεβάνς οι Βραζιλιάνοι θα κερδίσουν και αυτοί με 2-0, και τα πάντα θα κρίνονταν στην διαδικασία των πέναλντι.
O Βίκτορ θα αποκρούσει τα πέναλντι του Μιράντα, ο Χιμένες θα στείλει την μπάλα στο δοκάρι και με 4-3 θα κατακτήσει το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της με προπονητή τον Κούκα και εκτός του Ροναλντίνιο τους Βίκτορ, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Ζο, Ζοσουέ, Ρεβέρ, Μπερνάρντ, Μαικοσούελ και Ντιέγκο Ταρντέλι.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στο Μαρόκο θα αποκλειστεί στον ημιτελικό απο την Ράγια Καζαμπλάνκα μετά την ήττα της με 3-1 και θα καταλάβει την τρίτη θέση αφού στον μικρό τελικό θα κερδίσει με 3-2 την κινέζικη Γκουανγκζού.
Το 2014 με προπονητή τον Λεβίρ Κούλπι κατέκτησε το Recopa Sudamericana απέναντι στην Λανούς με δύο νίκες με 1-0 και 4-3 στην παράταση. Παράλληλα κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Βραζιλίας με δύο νίκες μάλιστα επί της Κρουζέιρο, με 2-0 χάρις στα γκολ των Λουάν και Ντάτολο στο "Ιντεπεντένσια" και 1-0 με τον Ντιέγκο Ταρντέλι στο "Μινειράο"
