Αλνταίρ Σταθερός και αξιόπιστος

Στις 7 Οκτωβρίου του 2012  το όνομα του συμπεριλαμβανόταν στα πρώτα ονόματα του Hall of Fame της Ρόμα που ψηφίστηκε από το επίσημο σαιτ της ομάδας και από μια ειδική επιτροπή. Με το τέλος της περιόδου 2002-2003 και την αποχώρηση του από το "Ολίμπικο" ο Aldair Nascimento dos Santos είδε την φανέλα με το νούμερο "6" να αποσύρεται αν και ύστερα από δέκα χρόνια οι "τζιαλορόσι" την επανέφεραν.

Ράιαν Γκίγκς "Στρατιώτης Ράιαν"

Στην έβδομη τέχνη, μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές ταινίες όλων των εποχών ήταν η «διάσωση του στρατιώτη Ράιαν», η οποία απέφερε στον Στίβεν Σπίλμπεργκ πέντε βραβεία Όσκαρ. Στον κόσμο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υπάρχει ένας άλλος Ράιαν, ο Γκιγκς, ο οποίος προσέφερε σαν πιστός στρατιώτης 27 συναπτά έτη στους αγωνιστικούς χώρους με αμέτρητες διακρίσεις και τρόπαια.

Έρνστ Χάπελ "Αντισυμβατική ιδιοφυία"

Είχε πάρα πολλά παρατσούκλια τόσο στην ποδοσφαιρική όσο και στην προπονητική του καριέρα. Ο Έρνστ Χάπελ η ο "σιωπηλός" λόγω του ότι ήταν λιγομίλητος, η η αντισυμβατική ιδιοφυία, θεωρείται ένας απο τους κορυφαίους προπονητές όλων των εποχών.

Αλεσάντρο Αλτομπέλι "Spillo"

Ήταν ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς που ανέδειξε το ιταλικό ποδόσφαιρο στην δεκαετία του '80. Η πιο σημαντική στιγμή όμως στην καριέρα του ήταν η συμμετοχή στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας όπου αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής πετυχαίνοντας γκολ στον νικηφόρο τελικό επί της Δυτικής Γερμανίας με 3-1.

Γιόζεφ Μπόζικ "Cucu"

Ο Γιόζεφ Μπόζικ ήταν ένας απο τους κορυφαίους επιθετικούς μέσους όλων των εποχών. Διέθετε φαντασία, καλή τεχνική, ακρίβεια στην πάσα, δημιουργικότητα και μέχρι πρόσφατα ήταν ρέκορντμαν συμμετοχών στην Εθνική πριν τον ξεπεράσει ο Κίραλι.

Έκτορ Σκαρόνε "El Magico"

Ήταν βασικότατο στέλεχος της "grande Uruguay" των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα που κατέκτησε όποια διοργάνωση πήρε μέρος. O Hector Pedro Scarone Beretta που είχε και ευρωπαϊκή εμπειρία με το πέρασμα του από Ισπανία και Ιταλία αντίστοιχα ο πρώτος Ουρουγουανός που το τόλμησε αυτό, ήταν για πολλά χρόνια πρώτος σκόρερ της "σελέστε" μέχρι να τον ξεπεράσουν αρχικά ο Ντιέγκο Φορλάν και στην συνέχεια οι Έντινσον Καβάνι και Λουίς Σουάρες.

Nations League δεύτερη έκδοση

Ολοκληρώθηκε και η προκριματική φάση της δεύτερης έκδοσης του Nations League μέσα σε μια δύσκολη περίοδος όπως είναι η περίοδος της πανδημίας που όπως ήταν λογικό επηρέασε και την συγκεκριμένη διοργάνωση αφού οι αγώνες έγιναν κεκλεισμένων των θυρών.

Πέτερ Σμάιχελ Ο "γιγαντας της εστίας"

Ψηλός και επιβλητικός, με ύψος 1.91 δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο, ηγετικός αλλά και νευρικός τόσο με συμπαίκτες όσο και με αντιπάλους όπως με τον Ιαν Ραίτ της Άρσεναλ τον Νοέμβριο του 1996 όταν και κατηγορήθηκε για ρατσιστικά σχόλια. Χωρίς αμφιβολία όμως ο Πέτερ Σμάιχελ είναι ένας απο τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών με πλήθος ομαδικών και προσωπικών επιτυχιών 

Πολ Σκόουλς Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές

"Είναι ο καλύτερος κεντρικός μέσος της τελευταίας δεκαπενταετίας-εικοσαετίας. Είναι εκπληκτικός παίκτης που διαθέτει τα πάντα. Μπορεί να μοιράσει ασίστ, να σκοράρει, είναι δυνατός δεν μπορείς να του πάρεις εύκολα την μπάλα και δεν κάνει λάθη". Αυτά δήλωνε ο Τσάβι το 2014 για τον Πόλ Σκόουλς έναν απο τους βασικούς πυλώνες της μεγάλης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Ρομπέρτο Μπονινσένια "Bonimba"

Άν και ήταν ιδιαίτερα εγωιστής στον αγωνιστικό χώρο ο Ρομπέρτο Μπονινσένια ήταν ιδιαίτερα χαρισματικός αφού παρά το μικρό ύψος του με το άλμα του κατάφερνε να πετυχαίνει πολλά γκολ με κεφαλιά. Άλλωστε αυτός ήταν ένας από τους λόγους που του δόθηκε το παρατσούκλι "Bonimba"  από τον διάσημο Ιταλό δημοσιογράφο Τζιάνι Μπρέρα όταν αυτός βρισκόταν στην Κάλιαρι.

Έντσο Φραντσέσκολι "El Principe"

Ήταν το παιδικό είδωλο του Ζινεντίν Ζιντάν και θέλοντας να τον τιμήσει ο πολύ μεγάλος Γάλλος πoδοσφαιριστής έδωσε το όνομα Έντσο σε έναν από τους γιους του. Ο "εγκέφαλος" της "σελέστε" Έντσο Φραντσέσκολι αν και Ουρουγουανός λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος από τους οπαδούς της Ρίβερ Πλέιτ δίνοντας του το παρατσούκλι "El Principe(σ.σ. ο πρίγκηπας)".

Φαουστίνο Ασπρίγια "El Tino"

Ιδιόρρυθμος τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων ο Φαουστίνο Ασπρίγια αποτέλεσε την επιθετική αιχμή της πολύ μεγάλης φουρνιάς που έβγαλε η Κολομβία. Παράλληλα ήταν και ένα από τα κορυφαία "εξαγώγιμα" προϊόντα του κολομβιανού ποδοσφαίρου κάνοντας μεγάλη καριέρα ειδικά στην Ιταλία και στην Πάρμα.

Όλεγκ Μπλαχίν ο "Κρόιφ της στέπας"

Όταν το 1975 κατακτάς την Χρυσή Μπάλα με 122 ψήφους αφήνοντας στην δεύτερη θέση μακριά τον Φράντς Μπεκενμπάουερ που συγκέντρωσε 42 και στην τρίτη ακόμα μακρύτερα τον Γιόχαν Κρόιφ που συγκέντρωσε 27, όντας ο δεύτερος Σοβιετικός που το καταφέρνει μετά τον Λεβ Γιασίν, δεν είναι και λίγο σε μια εποχή που δεν υπήρχε η δυνατότητα να δει κάποιος τον Όλεγκ Μπλαχίν πέρα απο τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και τις εθνικές ομάδες.

Πάμπλο Αϊμάρ ο "παλιάτσος" του αργεντίνικου ποδοσφαίρου

Αποτέλεσε μία απο τις ελπίδες των Αργεντινών που μανιωδώς έψαχναν τον άνθρωπο που θα φορούσε την φανέλα με το νούμερο δέκα στην πλάτη και θα διαδεχόταν τον ένα και μοναδικό Ντιέγκο Μαραντόνα. O ίδιος ο Μαραντόνα δήλωνε για τον Αϊμάρ το 2003 στο World Soccer ότι θα πλήρωνε για να τον έβλεπε, θεωρώντας τον πιο ταλαντούχο της γενιάς του, μπροστά απο Ρικέλμε και Σαβιόλα.