Λεονίντας Το "μαύρο διαμάντι"

Θεωρείται από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που έβγαλε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα ενώ είναι και αυτός που τελειοποίησε το περίφημο "ψαλιδάκι" ως τρόπο σκοραρίσματος, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου. Δεν είναι τυχαίο ότι το παρατσούκλι "μαύρο διαμάντι" αποδόθηκε πρώτα και κύρια στον Λεονίντας Ντα Σίλβα απο τον Γάλλο δημοσιογράφο Ρειμόντ Τουρμαζέμ της εφημερίδας Paris Match.

Γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1913 στο Σάο Πάολο ξεκίνησε το 1923 απο την Φονσέκα Λίμα.και το 1926 εντάχθηκε στην Σάο Κριστοβάο όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 1929 έχοντας 29 συμμετοχές και 31 γκολ δείχνοντας την μεγάλη ευχέρεια που είχε στο σκοράρισμα ως κεντρικός επιθετικός. Το 1930 μετεγγράφηκε στην Sirio e Libanes όπου και εκεί είχε εκπληκτικά ποσοστά σκοραρίσματος αφού σε 47 συμμετοχές πέτυχε 50 γκολ. 

Όταν ο προπονητής του στην Σίριο Ζεντίλ Καρντόσο ανέλαβε την Μπονσουκέσο τον πήρε και αυτόν μαζί του όπου εκεί μάλιστα έπαιξε και μπάσκετ. Το 1933 αποφάσισε να αγωνιστεί για πρώτη φορά στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στην Ουρουγουάη με την φανέλα της Πενιαρόλ.

Παρότι είχε και εκεί πολύ καλά στατιστικά με 25 συμμετοχές και 28 γκολ μετά από ένα χρόνο επέστρεψε και πάλι στην Βραζιλία αυτή την φορά για λογαριασμό της Βάσκο Ντα Γκάμα με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα καριόκα του 1934.

Ακολούθησε η Μποταφόγκο με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα καριόκα του 1935, η Φλαμένγκο για πέντε χρόνια από το 1936 έως το 1941 με την οποία πανηγύρισε το πρωτάθλημα καριόκα του 1939 έχοντας 149 συμμετοχές και 153 γκολ, ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που φόρεσε την φανέλα της.

Το 1941 ήρθε σε κόντρα με τους υπευθύνους της Φλαμένγκο, αφενός γιατί αρνήθηκε να ταξιδέψει στην Αργεντινή, αφετέρου η οκτάμηνη φυλάκισή του για παραποίηση στοιχείων για να αποφύγει την στρατιωτική θητεία

Αποτέλεσε παρελθόν απο τους "ρουμπο-νέγκρο", έκανε μια απόπειρα να φύγει για το εξωτερικό αυτή την φορά στην Αργεντινή με την Μπόκα Τζούνιορς, όμως επέστρεψε ξανά στα πάτρια εδάφη για λογαριασμό της Σάο Πάολο.

Στους "τρικολόρ" αγωνίστηκε από το 1942 έως το 1949 με ένα μικρό διάλειμμα το 1947 στην Μπανγκού με τους οποίους κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα Παουλίστα το 1943, το 1945, το 1946, το 1948 και το 1949 έχοντας 212 συμμετοχές και 140 γκολ ολοκληρώνοντας την καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο.

Πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση με την εθνική της χώρας του στις 4 Δεκεμβρίου του 1932 στο Μοντεβίδεο απέναντι στην Ουρουγουάη στο πλαίσιο του κυπέλλου Copa Rio Branco. Πήρε μέρος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1934 στην Ιταλία όπου σκόραρε απέναντι στην Ισπανία αλλά δεν στάθηκε αρκετό για να της δώσει την πρόκριση.

Τέσσερα χρόνια αργότερα στην Γαλλία ήταν ένα από τα αστέρια της διοργάνωσης και οι Βραζιλιάνοι θεωρούνταν από τα φαβορί της διοργάνωσης. Πήρε από το χεράκι την "σελεσάο" πετυχαίνοντας τρία γκολ απέναντι στην Πολωνία, και στην προημιτελική φάση σκόραρε απέναντι στην Τσεχοσλοβακία τόσο στο ισόπαλο πρώτο ματς όσο και στον επαναληπτικό στο "Πάρκ Λεσκίρ" του Μπορντό. 

Η επιλογή όμως του προπονητή του να μην τον χρησιμοποιήσει ούτε ένα λεπτό στον ημιτελικό απέναντι στην Ιταλία ξένισε πάρα πολλούς δίνοντας την ευκαιρία στους "ατζούρι" να πάρουν την πρόκριση και στην συνέχεια να φτάσουν μέχρι και την κατάκτηση της διοργάνωσης.

Επίσημη θέση του Αντεμάρ Πιμέντα ήταν ότι το "μαύρο διαμάντι" ήταν τραυματίας, ενώ δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον Νιζίνιο ο οποίος είχε καταγγελθεί απο την ιταλική ομοσπονδία μιας και είχε διπλή υπηκοότητα δηλώθηκε λιποτάκτης συν το γεγονός ότι έφυγε χωρίς άδεια απο την Λάτσιο ομάδα στην οποία αγωνιζόταν

Ο ίδιος υπερασπίστηκε τον προπονητή του στέλνοντας ένα γράμμα το οποίο δημοσιεύτηκε και ανέφερε ότι ο Πιμέντα δεν είχε άλλη επιλογή παρά το να τον ξεκουράσει. Οι εποχές ήταν παράξενες μην ξεχνάμε ότι βρισκόμασταν λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η διοργάνωση διεξαγόταν στην φασιστική Ιταλία.

Έγινε λόγος για μετεγγραφή στο ιταλικό πρωτάθλημα, ενώ και για τον ίδιο ακούστηκε ότι έλαβε ένα γενναίο πριμ από τον ίδιο τον Μπενίτο Μουσολίνι. Λίγες ημέρες αργότερα αγωνίστηκε στον μικρό τελικό απέναντι στην Σουηδία όπου πέτυχε 2 γκολ φτάνοντας τα 7 συνολικά και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά.

Μάλιστα ο Νιζίνιο αρκετά χρόνια αργότερα τον κατηγόρησε ότι πράγματι πήρε χρήματα για να μην παίξει, ο Λεονίντας έστειλε την υπόθεση στα δικαστήρια όπου τελικά ζήτησε συγνώμη για να κλείσει η υπόθεση.

Την 19η και τελευταία εμφάνιση με τα "καναρίνια" την πραγματοποίησε στις 29 Ιανουαρίου του 1946 στο Μπουένος Άιρες απέναντι στην Παραγουάη για το Πρωτάθλημα της Νοτίου Αμερικής έχοντας και 21 γκολ στο ενεργητικό του.

Το 1939 η βραζιλιάνικη εταιρία παραγωγής σοκολάτας Lacta ήρθε σε συμφωνία μαζί του, ώστε να κυκλοφορήσει σοκολάτα με το όνομα "μαύρο διαμάντι", μάλιστα ακόμα και σήμερα κάνει πολύ καλές πωλήσεις.

Ακολούθησε για λίγο χρονικό διάστημα την προπονητική αναλαμβάνοντας την Σάο Πάολο σε διαφορετικές περιόδους από το 1950 έως το 1955 ενώ στην συνέχεια ακολούθησε καριέρα σχολιαστή όπου μάλιστα από πολλούς θεωρήθηκε σκληρός και ιδιαίτερα αμφιλεγόμενος στις απόψεις που διατύπωνε.

Δυστυχώς το 1974 διαπιστώθηκε ότι πάσχει από την νόσο του Αλτσχάιμερ και σταμάτησε να εργάζεται με την ομοσπονδία του Σάο Πάολο να αναλαμβάνει τα έξοδα της νοσηλείας του. Εξαιτίας αυτών των επιπλοκών άφησε την τελευταία του πνοή στις 24 Ιανουαρίου του 2004 στην πόλη Κοτία της πολιτείας του Σάο Πάολο.