Ρομάριο Ο θαυματουργός "κοντός"

Αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της "σελεσάο¨στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994 οδηγώντας την στην κορυφή του κόσμου ύστερα από 24 χρόνια. Ο Ρομάριο Ντε Σόουζα Φαρία είναι μια εκρηκτική προσωπικότητα που δεν δίσταζε να έρθει σε κόντρα με άλλους σπουδαίους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές όπως τον Πελέ και τον Ζίκο ενώ δεν αρνιόταν την αδυναμία του στο γυναικείο φύλο.

Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1966 στο Ρίο Ντε Τζανέιρο στην περιοχή Ζακαρεζίνιο και όταν ήταν 3 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στην Βίλα Ντε Πένια. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην  Εστρελίνια, ομάδα που είχε δημιουργήσει ο πατέρας του για να τον ενθαρρύνει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.

Το 1979 σκάουτερ για λογαριασμό της Olaria Atletico Clube θα τον φέρει στην ομάδα νέων όπου θα αρχίζει να φαίνεται το ταλέντο του. Πολύ σύντομα η Βάσκο Ντα Γκάμα θα ενδιαφερθεί για την απόκτηση του με ένα ιδιότυπο καθεστώς υπογραφής ενός έτους, μιας και δεν υπήρχε η δυνατότητα να υπογράψει κανονικό συμβόλαιο λόγω της ηλικίας του.

Θα κατακτήσει δύο Πρωταθλήματα καριόκα το 1983 και το 1984 στην κατηγορία του, ενώ τρείς συνεχόμενες χρονιές απο το 1982 έως το 1984 θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ. Το 1985 ο Αντόνιο Λόπες θα τον προωθήσει στην πρώτη ομάδα και τον Φεβρουάριο θα κάνει ντεμπούτο κόντρα στην Κοριτίμπα.

Θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα και το 1986 θα υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο. Για μία ακόμη χρονιά θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στο πολιτειακό πρωτάθλημα και θα ακολουθήσουν δύο συνεχόμενες κατακτήσεις πολιτειακών πρωταθλημάτων το 1987 και το 1988 και το Taca Guanabara το 1986 και το 1987.

Συνολικά με την φανέλα των "cruz-maltinos(σ.σ. η ομάδα με τον μαλτέζικο σταυρό)"  σε 194 εμφανίσεις θα πετύχει 124 γκολ, και θα πάρει γεύση απο εθνική ομάδα παίρνοντας μέρος με την Ολυμπιακή ομάδα στο τουρνουά ποδοσφαίρου των Ολυμπιακών Αγώνων του 1988 που διοργανώθηκαν στην Σεούλ της Νότιας Κορέας.

Αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 7 γκολ προκαλώντας το άμεσο ενδιαφέρον της Αιντχόφεν με τον Γκούς Χίντινκ τότε προπονητή της ολλανδικής ομάδας να μεταβαίνει ο ίδιος στην Βραζιλία για να πάρει μέρος στις διαπραγματεύσεις.

Οι δύο πλευρές έρχονται σε συμφωνία με την Βάσκο να βάζει στο ταμείο της 6 εκατομμύρια δολλάρια που για εκείνη την εποχή ήταν η κορυφαία μετεγγραφή Βραζιλιάνου στο εξωτερικό. Πέρα όμως απο το ποσό το συμβόλαιο που υπέγραψε ήταν "βασιλικό" με πάρα πολλές ανέσεις, πολυτελές σπίτι, αυτοκίνητο, εισιτήρια αεροπορικά, εξοπλισμός εικόνας και ήχου, διαφημιστικό συμβόλαιο με την Philips στην Βραζιλία και μαθήματα αγγλικών και ολλανδικών.

Στο "Φίλιπς Στάντιον" ο Ρομάριο πραγματοποιεί εκπληκτικές εμφανίσεις με το "καλημέρα" αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ στην Ολλανδία και θα κατακτήσει το ντάμπλ. Την περίοδο 1989-1990 έχασε τρεις μήνες λόγω προβλήματος στον αστράγαλο και η Αιντχόφεν έχασε το πρωτάθλημα από τον Άγιαξ για έναν πόντο, αλλά κέρδισε το Κύπελλο και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά βγήκε πρώτος σκόρερ, τόσο επιδραστική ήταν η παρουσία του.

Θα ακολουθήσουν δύο συνεχόμενα Πρωταθλήματα το 1991 και το 1992 και το Ολλανδικό Σούπερ Καπ του 1992. Τα κατορθώματά του στην Eredivisie αλλά και στην Ευρώπη(πρώτος σκόρερ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών την περίοδο 1989-1990, και του Τσάμπιονς Λίγκ την περίοδο 1992-1993) θα κάνει κλάμπ απο την Ισπανία όπως την Βαλένθια να ενδιαφερθούν. 

Θα ενδιαφερθεί όμως ο Γιόχαν Κρόιφ ο προπονητής της Μπαρτσελόνα που θα πάρει το ΟΚ και θα δαπανήσει το ποσό των 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων το καλοκαίρι του 1993 για να τον κάνει δικό της. Έτσι ύστερα από 144 συμμετοχές και 128 τέρματα φεύγει από την χώρα της "τουλίπας" και γίνεται κάτοικος Βαρκελώνης.

Στην πρώτη του χρονιά είναι από τους βασικούς συντελεστές για την κατάκτηση του τέταρτου συνεχόμενου πρωταθλήματος των "μπλαουγκράνα" το 1994 όντας πρώτος σκόρερ με 30 γκολ και "χαιλάιτ" το χατ-τρικ και την μία ασίστ στην συντριβή της Ρεάλ Μαδρίτης με 5-0 στο "Καμπ Νού" και το Σούπερ Καπ.

Η μοναδική άσχημη στιγμή εκείνης της χρονιάς ήταν η συντριβή στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ από την Μίλαν με 4-0 που πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και ήταν το μεγάλο φαβορί.

Δεν είχε όμως την ανάλογη συνέχεια την επόμενη χρονιά αφού λίγο η καταπόνηση από το Παγκόσμιο Κύπελλο λίγο η πρόταση από την Φλαμένγκο οδήγησε τους υπευθύνους της Μπαρτσελόνα τον Ιανουάριο του 1995 να αποδεχθούν την πρόταση της "μενγκάο" και έτσι ύστερα από 65 συμμετοχές και 39 γκολ επιστρέφει στην Βραζιλία.

Η είδηση της απόκτησης του από την Φλαμένγκο έκανε τόσο μεγάλο "γκέλ" αφενός πάρα πολλές εταιρίες προσφέρθηκαν να βοηθήσουν χρηματικά και αφετέρου ήταν η έκπληξη που επιφύλασσε ο πρόεδρος Κλέμπερ Λέιτε για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου. 

Το ξεκίνημα ήταν καλό με την κατάκτηση του Taca Guanabara, το πρωτάθλημα καριόκα και το Copa de Oro  του 1996. Όμως το  καλοκαίρι του ίδιου έτους θα επιστρέψει στην Ισπανία για λογαριασμό της Βαλένθια που τον ήθελε απο το 1993.

Στο "Μεστάγια" όμως δεν θα μακροημερεύσει θα έρθει σε κόντρα με τον Λουίς Αραγονιές θα αποξενωθεί απο τους υπόλοιπους συμπαίκτες του παίζοντας μόνο 5 παιχνίδια πετυχαίνοντας 4 γκολ. Βάσκο, Σάο Πάολο ακόμα και η Μπόκα Τζούνιορς έδειξαν ενδιαφέρον αλλά τον Οκτώβριο του 1996, θα επιστρέψει στην Φλαμένγκο.

Στο δεύτερο αυτό πέρασμα θα παίξει σε 35 παιχνίδια και θα πετύχει 34 γκολ,  και ύστερα απο πρόταση του Χόρχε Βαλντάνο θα επιστρέψει στις "νυχτερίδες". Πάλι όμως θα έρθει σε κόντρα με τον αντικαταστάτη του Βαλντάνο, τον Κλαούντιο Ρανιέρι θα παροπλιστεί θα παίξει μόνο σε 7 παιχνίδια με δύο γκολ και παρότι υπήρχαν σειρήνες απο την Ιταλία την Νάπολι συγκεκριμένα θα επιστρέψει ξανά στην Φλαμένγκο τον Δεκέμβριο του 1997.

Με τους "ρούμπρο-νέγκρο" κατακτά το 1999 το Taca Guanabara, το Copa Mercosur και το πολιτειακό πρωτάθλημα, πετυχαίνοντας σε 101 παιχνίδια 87 γκολ. Το 2000 επιστρέφει στην Βάσκο Ντα Γκάμα όπου φτάνει στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, του Taca Guanabara και του Copa Mercosur.   

Από εκεί και πέρα ξεκινάει η περιοδεία με πρώτο σταθμό την Άλ Σαντ του Κατάρ, η Φλουμινένσε δύο φορές, η Βάσκο Ντα Γκάμα άλλες δύο φορές, η Μαιάμι FC στην Αμερική, η Αδελαίδα στην Αυστραλία και τον Νοέμβριο του 2009 θα δώσει τον τελευταίο του αγώνα με την America Football Club θέλοντας με αυτό τον τρόπο να εκπληρώσει μία από τις ευχές του πατέρα του.

Στις 20 Μάϊου του 2007 με την φανέλα της Βάσκο Ντα Γκάμα πέτυχε απέναντι στην Σπόρ Ρεσίφε με πέναλντι το 1000ο γκολ στην καριέρα του και το παιχνίδι διακόπηκε για 20 περίπου λεπτά για να τιμηθεί ο Ρομάριο. Βέβαια όπως στην περίπτωση του Πελέ έτσι και σε αυτήν υπήρχε αμφιβολία κατά πόσο τα επίσημα γκολ φτάνουν τον αριθμό 1000.

Η ίδια η FIFA παρότι τον συνεχάρη για το κατόρθωμά του είχε ανακοινώσει ότι τα επίσημα γκολ του είναι 929. Πάντως η ομάδα του μετά το γκολ πραγματοποίησε  τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του μπροστά από το "Estadio Sao Januario".

Μάλιστα για ένα μικρό χρονικό διάστημα από τον Οκτώβριο του 2007 έως και τον Φεβρουάριο του 2008 ήταν παίκτης-προπονητής στην θέση του Σέλσο Ρόθ, όμως κατήγγειλε παρεμβάσεις του προέδρου Γιουρίκο Μιράντα και έτσι παραιτήθηκε ως προπονητής αλλά παρέμεινε ως παίκτης.

Επίσης ήταν φανατικός υποστηρικτής τόσο του footvolley ενώ πήρε μέρος με την Εθνική Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπιτς-σόκερ όπου κατέκτησε το 2005 το χάλκινο μετάλλιο.

Στις 23 Μαΐου του 1987 φόρεσε για πρώτη φορά σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Ιρλανδία στο Δουβλίνο την φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας. Ήταν ο "χρυσός" σκόρερ στον τελικό του Κόπα Αμέρικα που διεξήχθη στην χώρα της "σάμπας" το 1989 απέναντι στην Ουρουγουάη χαρίζοντας τον τίτλο του Πρωταθλητή Νότιας Αμερικής βάζοντας τέλος στην αναμονή 40 ετών.

Πήρε μέρος στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1990 στα γήπεδα της Ιταλίας όπου αγωνίστηκε μόνο σε ένα παιχνίδι απέναντι στην Σκωτία. Αντίθετα στα γήπεδα της Αμερικής το 1994 ήταν βασικός σε όλα τα παιχνίδια και η συνεργασία του με τον Μπεμπέτο στην επιθετική γραμμή ήταν ιδανική με τον "Baixinho(σ.σ. κοντός)" να πετυχαίνει πέντε γκολ τα τρία απ' αυτά στην πρώτη φάση με Ρωσία, Καμερούν και Σουηδία.

Στις νοκ-άουτ αναμετρήσεις δημιούργησε το γκολ-πρόκριση του Μπεμπέτο απέναντι στους οικοδεσπότες, ενώ σκόραρε απέναντι στην Ολλανδία και την Σουηδία σε προημιτελικό και ημιτελικό αντίστοιχα. Αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά.

Ένας μυϊκός τραυματισμός του στέρησε την δυνατότητα να πάρει μέρος στην τελική φάση της Γαλλίας το 1998 αφού παρά την εντατική θεραπεία στην οποία υπεβλήθη δεν πρόλαβε τελικά τις προθεσμίες. 

Το 2002 παρά τις καλές εμφανίσεις με την Φλουμινένσε "πλήρωσε" την κόντρα του με τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι λόγω της άρνησης του να πάρει μέρος στην αποστολή της ομάδας για το Κόπα Αμέρικα του 2001 στην Κολομβία, με τον "Φελιπάο" να μην συγκινείται ούτε ακόμα και από τον πρόεδρο της χώρας Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο που είχε ζητήσει να το ξανασκεφτεί.

Ενδιάμεσα είχε κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα του 1997 και το Confederations Cup της ίδιας χρονιάς, και στις 27 Απριλίου του 2005 σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στην Γουατεμάλα έκλεισε τον κύκλο της Εθνικής ομάδας. Συνολικά φόρεσε την φανέλα της 70 φορές και πέτυχε 55 γκολ που τον φέρνει τρίτο στην λίστα των σκόρερ όλων των εποχών.

Αμέσως μετά το ποδόσφαιρο ακολούθησε η πολιτική και στις γενικές εκλογές του 2010 εκλέχτηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων με το Σοσιαλιστικό κόμμα της Βραζιλίας καταλαμβάνοντας στην έκτη θέση ανάμεσα στους υποψήφιους στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Κατήγγειλε ότι η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 ήταν 'βουτηγμένη" στην διαφθορά και στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος ενώ από το στόχαστρο του δεν ξέφυγε ούτε η FIFA αλλά και η βραζιλιάνικη ομοσπονδία με αφορμή την ανάδειξη της Ρωσίας ως διοργανώτριας χώρας του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018.

Στις 28 Ιουνίου του 2017 θα αποχωρήσει απο το Σοσιαλιστικό Κόμμα για να  ενταχθεί στο Pode και το Σεπτέμβριο ανακοίνωνε την πρόθεση του να διεκδικήσει την θέση του κυβερνήτη του Ρίο Ντε Τζανέιρο, όμως δεν τα κατάφερε αφού έμεινε εκτός απο τον πρώτο γύρο.

Πέρα όμως απο τους προπονητές όπως τον Αραγονιές, τον Ρανιέρι, τον Σκολάρι, τον Ζαγκάλο και τον Βαντερλέι Λουξεμπούργκο έχει έρθει σε κόντρα με συμπαίκτες απο τον Μπεμπετο και τον Ρονάλντο, τον Εντμούντο και τον Στόιτσκοφ, ακόμα και με προσωπικότητες του παρελθόντος όπως τον Πελέ, τον Ζικό αλλά και τον Ντιέγκο Μαραντόνα, δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει αληθινή φιλία στο ποδόσφαιρο.

Θα βρεθεί θετικός σε αντι-ντόπινγκ κοντρόλ τον Δεκέμβριο του 2007 στην ουσία φιναστερίδη που υπήρχε σε ένα φάρμακο που έπαιρνε για την τριχόπτωση, ενώ θα έχει γενικότερα προβλήματα με την δικαιοσύνη.