Δεν είναι και λίγο πράγμα να μένεις στην ιστορία ως ο άνθρωπος που αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στην πρώτη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου που φιλοξενήθηκε στο Μοντεβιδέο το 1930. Ο λόγος για τον Γκιγιέρμο Στάμπιλε μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του αργεντίνικου ποδοσφαίρου τόσο ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής.
Ο Στάμπιλε γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1905 στην συνοικία Parque Patricios του Μπουένος Άιρες και απο νωρίς διακρινόταν για την ταχύτητα, την ευκινησία ήταν ότι χρειάζεται για να αγωνιστεί στο αριστερό άκρο της επίθεσης.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα της γειτονιάς του την Σπόρτιγκ Μετάν, οπού εκεί το 1920, θα τον εντοπίσει ο σκάουτερ της Ουρακάν και παρά το νεαρό της ηλικίας του θα γίνει βασικό στέλεχος της ομάδας και στην πρώτη του γεμάτη χρονιά θα πετύχει ούτε λίγο ούτε πολύ 48 γκολ.
Θα κατακτήσει δύο Πρωταθλήματα το 1925 όπου θα πετύχει 28 τέρματα, τα 10 απο αυτά στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια και το 1928 και το τουρνουά Κόπα Ιμπαργκουρέν(1925). Συνολικά με την ¨γκλόμπο" θα πετύχευ σε 119 παιχνίδια 102 τέρματα μέχρι και το 1930.
Ήταν από τους πρώτους Αργεντίνους που δοκίμασαν την τύχη τους στο εξωτερικό μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930, με πρώτο σταθμό την Γένοβα για λογαριασμό της Τζένοα η οποία πλήρωσε 25.000 πέσος για να τον αποκτήσει.
Άν και ξεκίνησε εντυπωσιακά αντιμετώπισε προβλήματα τραυματισμών στην κνήμη και στην περώνη, αυτός λέγεται ότι ήταν ο λόγος που δεν προχώρησε η ιταλοποίηση του ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ιταλίας το 1934 μιας και ήταν θαυμαστής του ο Μπενίτο Μουσολίνι.
Το καλοκαίρι του 1934, Τζένοα και Νάπολι ήρθαν σε συμφωνία για ανταλλαγή του Στάμπιλε με τον Αντόνιο Βόγιακ, με τον Αργεντίνο να μετακομίζει στον Νότο, στην Νάπολι. όπου σε 20 συμμετοχές πέτυχε 3 γκολ.
Κατα την διάρκεια της αποχής του απο τους αγωνιστικούς χώρους άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα προπονητικής και τακτική και μάλιστα την περίοδο 1931-1932 ήταν βοηθός του Λουίτζι Μπουρλάντο. Θα επιστρέψει στην Γένοβα για μία ακόμη χρονιά την περίοδο 1935-1936 όπου και θα ολοκληρώσει την παρουσία του στην Ιταλία και στους "ροσομπλού" έχοντας 62 συμμετοχές και 19 τέρματα συνολικά.
Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η γαλλική Ρέντ Σταρ Παρί ο σύλλογος που ίδρυσε ο Ζιλ Ριμέ ο εμπνευστής της διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Εκεί ουσιαστικά ξεκίνησε και την προπονητική του καριέρα αφού μετά από ένα χρόνο αγωνιστικής παρουσίας συνέχισε ως παίκτης-προπονητής και πέτυχε να την ανεβάσει στην μεγάλη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου.
Η παρουσία του "El Filtrador" στην Εθνική Αργεντινής ήταν πολύ σύντομη αφού φόρεσε την φανέλα της μόνο σε 4 παιχνίδια πετυχαίνοντας 8 γκολ όλα όμως ήταν στο πλαίσιο του 1ου Παγκοσμίου Κυπέλλου που διεξήχθη στην Ουρουγουάη το 1930 όπου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη εντεκάδα του τουρνουά.
Μάλιστα ο Στάμπιλε δεν ήταν στις αρχικές επιλογές του εκλέκτορα Φρανσίσκο Ολαζάρ και δεν αγωνίστηκε καθόλου στην πρεμιέρα με την Γαλλία. Η απουσία όμως του βασικού επιθετικού Ρομπέρτο Τσέρο λόγω προβλήματος υγείας τον ανάγκασε να τον συμπεριλάβει στην αρχική εντεκάδα για το παιχνίδι με το Μεξικό και μέχρι την λήξη του τουρνουά δεν βγήκε από αυτήν.
Με αντίπαλο τους "πράσινους" πέτυχε χατ-τρικ για να ακολουθήσουν δύο γκολ απέναντι στην Χιλή, δύο γκολ στον ημιτελικό με τις ΗΠΑ, ενώ στον τελικό σκόραρε το 8ο του γκολ στην ήττα με 4-2 από τους οικοδεσπότες.
Ότι όμως δεν κατάφερε ως ποδοσφαιριστής το πέτυχε ως προπονητής της "αλμπισελέστε" αναλαμβάνοντας την το 1939 έως και το 1960 με ένα μικρό διάλειμμα το 1958 όταν και παραιτήθηκε μετά τις βαριές ήττες απο Δυτική Γερμανία και Τσεχοσλοβακία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας το 1958.
Κατέκτησε 6 Κύπελλα Νοτίου Αμερικής(1941,1945,1946,1947,1955,1957), ενώ την οδήγησε και στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1958 στην Σουηδία. Συνολικά έκατσε στον πάγκο σε 127 αναμετρήσεις έχοντας 85 νίκες,21 ισοπαλίες και 21 ήττες και είναι πρώτος στην λίστα των προπονητών με τα περισσότερα παιχνίδια.
Παράλληλα όμως με τα καθήκοντα του ως εκλέκτορα εργάστηκε και σε συλλόγους της χώρας του ξεκινώντας από την Σαν Λορέντζο για να ακολουθήσει η Εστουντιάντες, η Ουρακάν και η Ρασίγκ Κλάμπ με την οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα(1949,1950,1951).
Το 1960 ανέλαβε την διεύθυνση της σχολής προπονητών της Ομοσπονδίας θέση την οποία κράτησε μέχρι και τον θάνατο του στις 26 Δεκεμβρίου του 1966 σε ηλικία 61 ετών
