Ήταν ο πρώτος προπονητής που είχε την τιμή να σηκώσει το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας το 1930. Ο λόγος για τον Αλμπέρτο Σουπίτσι ο οποίος μάλιστα είναι ο νεότερος προπονητής που κατάφερε να κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο σε ηλικία μόλις 31 ετών.
Ο Horacio Alberto Suppici Venues γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου του 1898 στην πόλη Colonia del Sacramento και σε ηλικία 19 ετών στις 22 Απριλίου του 1917 ήταν από τους ιδρυτές της ομάδας Club Plaza Colonia de Deportes.
Αγωνίστηκε στην Νασιονάλ στην θέση του κέντρου από το 1915 έως το 1923 με την οποία κατέκτησε εφτά πρωταθλήματα το 1915, το 1916, το 1917, το 1919, το 1920, το 1922 και το 1923 έχοντας αγωνιστεί σε 146 παιχνίδια και πετυχαίνοντας 6 γκολ.
Με την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας ασχολήθηκε με την προπονητική αναλαμβάνοντας τα τμήματα υποδομής της Πενιαρόλ και το 1928 αναλαμβάνει ως τεχνικός διευθυντής την εθνική Ουρουγουάης.
Παίρνει μέρος στο Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής το 1929 όπου καταλαμβάνει την τρίτη θέση και στην συνέχεια αναλαμβάνει να την οδηγήσει ί στο παρθενικό Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 "εντός έδρας"
Τέσσερις ημέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης ο Σουπίτσι στέλνει σπίτι του τον Άντρες Μαζάλι ο οποίος βγήκε κρυφά απο το ξενοδοχείο όπου διέμενε η αποστολή και άργησε να γυρίσει. Σημαντική απώλεια αφού επρόκειτο για τον βασικό τερματοφύλακα των δύο χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων σε Παρίσι και Άμστερνταμ αντίστοιχα.
Στον όμικο κατέλαβε την πρώτη θέση μπροστά απο το Περού και την Ρουμανία, στον ημιτελικό "διέλυσε" την Γιουγκοσλαβία με 6-1 και στον τελικό του "Estadio Cenetenario" επικρατεί της Αργεντινής με 4-2 αν και στο ημίχρονο έχανε 2-1 χάρις στα γκολ των Ντοράδο, Σέα, Ιριάρτε και Κάστρο.
Παραμένει στον πάγκο της μέχρι το 1932 και στην συνέχεια αναλαμβάνει για ένα μικρό χρονικό διάστημα την τεχνική ηγεσία της Central Espanol Futbol Club όπου θα έχει ως συνεργάτη του τον Juan Lopez Fontana.
Ο "El Professor" επανέρχεται στην "σελέστε" το 1935 μέχρι και το 1941 παίρνοντας μέρος σε τρία Πρωταθλήματα Νοτίου Αμερικής το 1937, το 1939 και το 1941 όπου ήταν φιναλίστ της διοργάνωσης. Ο συνολικός του απολογισμός και από τα δύο περάσματα είναι σε 36 παιχνίδια 17 νίκες, 3 ισοπαλίες και 16 ήττες.
Το βασικό του επάγγελμα ήταν πυροσβέστης και με αυτό απασχολήθηκε με μόνη εξαίρεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 όταν ορίστηκε αρχηγός της αποστολής. Προς τιμήν του το γήπεδο της Πλάζα Κολόνια έχει μετονομαστεί σε "Estadio Professor Alberto Suppici" , ενώ έφυγε από την ζωή ξεχασμένος στις 21 Ιουνίου του 1981 σε ηλικία 81 ετών
