Απο τα τέλη του 19ου αιώνα το ποδόσφαιρο αρχίζει να αναπτύσσεται, το 1872 δημιουργείται το Κύπελλο Αγγλίας, πραγματοποιείται το πρώτο φιλικό παιχνίδι μεταξύ εθνικών ομάδων της Αγγλίας και της Σκωτίας, ενώ το 1896 συμπεριλαμβάνεται στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Τέσσερα χρόνια αργότερα στους αντίστοιχους του Παρισιού ο Ρομπέρ Γκερέν της εφημερίδας "Matin" αντιλαμβανόμενος την απήχηση του ποδοσφαίρου δημοσιεύει μέσω της στήλης του την πρόταση του για την δημιουργία ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.
Οι Βρετανοί είναι αρνητικοί όμως ο Γκερέν αποφασίζει να συνεχίσει και στις 21 Μαΐου του 1904 στο Παρίσι στα γραφεία της Γαλλικής Ομοσπονδίας οι εκπρόσωποι του Βελγίου, της Δανίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Σουηδίας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και της Γαλλίας ιδρύουν την FIFA.
Σκέψεις υπήρχαν πολλές για την δημιουργία διοργανώσεων όπως το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου σε επίπεδο εθνικών ομάδων, όμως υπήρχε κωλυσιεργία όταν ήδη στην Λατινική Αμερική διεξαγόταν το Κόπα Αμέρικα.
Το 1921 ο Ζίλ Ριμέ αναλαμβάνει την προεδρία και παίρνοντας την σκυτάλη απο τον Γκερέν συνεχίζει να δουλεύει πάνω στο πλάνο δημιουργίας μιας παγκόσμιας διοργάνωσης πάρα τις αντιδράσεις που συναντά. Έτσι στις 28 Μαΐου του 1928 στο συνέδριο που διεξήχθη στο Άμστερνταμ αποφασίζεται η διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ουγγαρία, Ιταλία, Ολλανδία, Ισπανία και Ουρουγουάη εκδήλωσαν την επιθυμία να αναλάβουν την διοργάνωση. Στην συνέχεια όμως οι πρώτες έξι αποσύρθηκαν και έτσι η FIFA στις 18 Μαΐου του 1929 στην Βαρκελώνη ανέθεσε την παρθενική διοργάνωση στην Ουρουγουάη η οποία το 1930 θα γιόρταζε τα 100 χρόνια απο την δημιουργία του πρώτου συντάγματος της χώρας.
Προκριματική φάση δεν υπήρχε και όλες οι χώρες είχαν δικαίωμα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου του 1930 να δηλώσουν συμμετοχή. Όπως ήταν φυσικό οι χώρες απο την Κεντρική και την Λατινική Αμερική Αργεντινή, Βραζιλία, Βολιβία, Χιλή, Μεξικό, Παραγουάη, Περού και ΗΠΑ ήταν θετικές.
Αντιθέτως απο την Ευρώπη λαμβάνοντας υπόψη το κόστος μετάβασης με πλοίο και το διάστημα της απουσίας των παικτών, καμία ομάδα δεν είχε δηλώσει συμμετοχή μέχρι και την λήξη της προθεσμίας.
Ούτε και η προσπάθεια της ομοσπονδίας της Ουρουγουάης βρήκε πρόσφορο έδαφος και χρειάστηκε να επιστρατευθεί ο ίδιος ο Ζίλ Ριμέ και τέσσερις χώρες απο την Ευρώπη το Βέλγιο, η Ρουμανία, η Γιουγκοσλαβία και η Γαλλία πείστηκαν να κάνουν το ταξίδι.
Οι Ρουμάνοι αγωνίστηκαν στην διοργάνωση χάρις στην επιμονή του βασιλιά Καρόλου του δεύτερου, ο οποίος όχι μόνο επέλεξε την αποστολή αλλά συνεννοήθηκε με τους εργοδότες των παικτών ούτως ώστε να μην χάσουν τις δουλειές τους στο διάστημα που θα λείπουν στην Νότια Αμερική.
Ο Ριμέ κατάφερε να πείσει τους συμπατριώτες του να ταξιδέψουν με απώλειες αφού ούτε το μεγάλο αστέρι της ομάδας Μανουέλ Ανατόλ ούτε και ο προπονητής Γκαστόν Μπαρό πείστηκαν να μπουν στο πλοίο.
Οι Βέλγοι πείστηκαν απο τον αντιπρόεδρο Ρούντολφ Σέελντραγιερς, η δε αποστολή της Γιουγκοσλαβίας αποτελούταν μόνο απο Σέρβους ποδοσφαιριστές αφού οι Κροάτες μποϊκόταραν το όλο εγχείρημα.
Μάλιστα το ιταλικό πλοίο SS Conte Verde ήταν αυτό που μετέφερε τις τέσσερις αποστολές στην χώρα της Λατινικής Αμερικής. Σάλπαρε απο την Γένοβα όπου είχε ήδη αποβιβαστεί η αντίστοιχη της Ρουμανίας, ακολούθησε αυτή της Γαλλίας απο το Βιγιεφράνς Σουρ Μερ της γαλλικής Ριβιέρα, του Βελγίου απο την Βαρκελώνη και τέλος της Βραζιλίας απο το Ρίο Ντε Τζανέιρο. Αντίθετα αυτή της Γιουγκοσλαβίας απέπλευσε απο την Μασσαλία
Όλοι οι αγώνες διεξήχθησαν στην πρωτεύουσα το Μοντεβιδέο στο νεότευκτο "Εστάντιο Σεντενάριο" απο τις 13 έως τις 30 Ιουλίου. Το πρώτο γκολ της διοργάνωσης το πέτυχε ο Γάλλος Λουσιάν Λοράν στο 19' με τους "τρικολόρ" να επικρατούν με 4-1 του Μεξικού αλλά γνώρισαν δύο ήττες απο Αργεντινή και Χιλή με 1-0 αντίστοιχα.
Μάλιστα το ιταλικό πλοίο SS Conte Verde ήταν αυτό που μετέφερε τις τέσσερις αποστολές στην χώρα της Λατινικής Αμερικής. Σάλπαρε απο την Γένοβα όπου είχε ήδη αποβιβαστεί η αντίστοιχη της Ρουμανίας, ακολούθησε αυτή της Γαλλίας απο το Βιγιεφράνς Σουρ Μερ της γαλλικής Ριβιέρα, του Βελγίου απο την Βαρκελώνη και τέλος της Βραζιλίας απο το Ρίο Ντε Τζανέιρο. Αντίθετα αυτή της Γιουγκοσλαβίας απέπλευσε απο την Μασσαλία
Όλοι οι αγώνες διεξήχθησαν στην πρωτεύουσα το Μοντεβιδέο στο νεότευκτο "Εστάντιο Σεντενάριο" απο τις 13 έως τις 30 Ιουλίου. Το πρώτο γκολ της διοργάνωσης το πέτυχε ο Γάλλος Λουσιάν Λοράν στο 19' με τους "τρικολόρ" να επικρατούν με 4-1 του Μεξικού αλλά γνώρισαν δύο ήττες απο Αργεντινή και Χιλή με 1-0 αντίστοιχα.
Στον 1ο όμιλο που ήταν ο μόνος που είχε τέσσερις ομάδες η Αργεντινή ήταν αυτή που πήρε την πρώτη θέση και την πρόκριση κάνοντας το 3 στα 3 απέναντι σε Γαλλία(1-0), Μεξικό(6-3) και Χιλή(3-1).
Στο δε παιχνίδι Αργεντινής-Γαλλίας ο Βραζιλιάνος διαιτητής Ζιλμπέρτο Ντε Αλμέιδα Ρέγκο σφύριξε την λήξη του παιχνιδιού έξι λεπτά νωρίτερα απο την κανονική λήξη, με συνέπεια να υπάρξουν διαμαρτυρίες απο τους Γάλλους και τελικά να ολοκληρώνεται κανονικά
Στον 2ο όμιλο η Γιουγκοσλαβία νίκησε Βραζιλία και Βολιβία με 2-1 και 4-0 και πήρε την πρώτη θέση, με τους Βραζιλιάνους να επικρατούν με 4-0 επι της Βολιβίας. Στον 3ο όμιλο όπου είχαμε και την πρώτη αποβολή του Πλάσιντο Γκαλίντο του Περού στο ματς με την Ρουμανία η οικοδέσποινα επικρατώντας του Περού και της Ρουμανίας με 1-0 και 4-0 αντίστοιχα πήραν την πρόκριση για τα ημιτελικά, με τους Ρουμάνους να κερδίζουν το Περού με 3-1.
Τέλος στον 4ο όμιλο οι Ηνωμένες Πολιτείες υπερκέρασαν τα εμπόδια του Βελγίου και της Παραγουάης με 3-0, με την Παραγουάη να επικρατεί με 10 του Βελγίου και συμπλήρωσαν τις ομάδες της ημιτελικής φάσης.
Στο δε παιχνίδι Αργεντινής-Γαλλίας ο Βραζιλιάνος διαιτητής Ζιλμπέρτο Ντε Αλμέιδα Ρέγκο σφύριξε την λήξη του παιχνιδιού έξι λεπτά νωρίτερα απο την κανονική λήξη, με συνέπεια να υπάρξουν διαμαρτυρίες απο τους Γάλλους και τελικά να ολοκληρώνεται κανονικά
Στον 2ο όμιλο η Γιουγκοσλαβία νίκησε Βραζιλία και Βολιβία με 2-1 και 4-0 και πήρε την πρώτη θέση, με τους Βραζιλιάνους να επικρατούν με 4-0 επι της Βολιβίας. Στον 3ο όμιλο όπου είχαμε και την πρώτη αποβολή του Πλάσιντο Γκαλίντο του Περού στο ματς με την Ρουμανία η οικοδέσποινα επικρατώντας του Περού και της Ρουμανίας με 1-0 και 4-0 αντίστοιχα πήραν την πρόκριση για τα ημιτελικά, με τους Ρουμάνους να κερδίζουν το Περού με 3-1.
Τέλος στον 4ο όμιλο οι Ηνωμένες Πολιτείες υπερκέρασαν τα εμπόδια του Βελγίου και της Παραγουάης με 3-0, με την Παραγουάη να επικρατεί με 10 του Βελγίου και συμπλήρωσαν τις ομάδες της ημιτελικής φάσης.
Στα ημιτελικά η Αργεντινή "διέλυσε" τις Ηνωμένες Πολιτείες με 6-1, ενώ ανάλογο σκόρ είχαμε και στην συνάντηση της Ουρουγουάης με την Γιουγκοσλαβία. Έτσι οι δύο χώρες της Λατινικής Αμερικής θα διασταύρωναν τα ξίφη τους για την πρώτη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια σε μια αναβίωση στην μάχη τους στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων δύο χρόνια νωρίτερα στο Άμστερνταμ.
Μικρός τελικός δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας της άρνησης της Γιουγκοσλαβίας για ένα ακυρωθέν γκολ στον ημιτελικό με την Ουρουγουάη, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να καταλαμβάνουν τυπικά την τρίτη θέση και τον Μπέρτ Πάτενοντ να πετυχαίνει το πρώτο χατ-τρικ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων .
Πριν τον τελικό δημιουργήθηκε θέμα με την μπάλα του αγώνα αφού υπήρχε διαφωνία για το ποια θα χρησιμοποιούταν. Τελικά η λύση που δόθηκε ήταν η κάθε ομάδα να χρησιμοποιήσει την δικιά της μπάλα απο ένα ημίχρονο.
93.000 κόσμος απο τους οποίους 30.000 ήταν Αργεντίνοι παρακολούθησαν τον τελικό στο "Σεντενάριο" του Μοντεβίδεο, με τον Ντοράντο να ανοίγει το σκόρ για τους τύποις γηπεδούχους στο 12', αλλά οι τύποις φιλοξενούμενοι ανέτρεψαν την κατάσταση με τα γκόλ των Πεουτσέλε στο 20' και Στάμπιλε στο 37'.
Στην επανάληψη όμως η "σελέστε" αντέδρασε και με τα τέρματα των Τσέα, Ιριάρτε και Κάστρο στο 57', στο 68' και στο 89' αντίστοιχα κατέκτησε το τρόπαιο. Ήταν τέτοια η απήχηση του συγκεκριμένου τελικού όπου στην Ουρουγουάη η επόμενη ημέρα ανακηρύχτηκε ημέρα εθνικής αργίας, στο δε Μπουένος Άιρες δημιουργήθηκαν επεισόδια έξω απο την πρεσβεία της Ουρουγουάης με τους ταραξίες να πετάνε πέτρες.
Μικρός τελικός δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας της άρνησης της Γιουγκοσλαβίας για ένα ακυρωθέν γκολ στον ημιτελικό με την Ουρουγουάη, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να καταλαμβάνουν τυπικά την τρίτη θέση και τον Μπέρτ Πάτενοντ να πετυχαίνει το πρώτο χατ-τρικ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων .
Πριν τον τελικό δημιουργήθηκε θέμα με την μπάλα του αγώνα αφού υπήρχε διαφωνία για το ποια θα χρησιμοποιούταν. Τελικά η λύση που δόθηκε ήταν η κάθε ομάδα να χρησιμοποιήσει την δικιά της μπάλα απο ένα ημίχρονο.
93.000 κόσμος απο τους οποίους 30.000 ήταν Αργεντίνοι παρακολούθησαν τον τελικό στο "Σεντενάριο" του Μοντεβίδεο, με τον Ντοράντο να ανοίγει το σκόρ για τους τύποις γηπεδούχους στο 12', αλλά οι τύποις φιλοξενούμενοι ανέτρεψαν την κατάσταση με τα γκόλ των Πεουτσέλε στο 20' και Στάμπιλε στο 37'.
Στην επανάληψη όμως η "σελέστε" αντέδρασε και με τα τέρματα των Τσέα, Ιριάρτε και Κάστρο στο 57', στο 68' και στο 89' αντίστοιχα κατέκτησε το τρόπαιο. Ήταν τέτοια η απήχηση του συγκεκριμένου τελικού όπου στην Ουρουγουάη η επόμενη ημέρα ανακηρύχτηκε ημέρα εθνικής αργίας, στο δε Μπουένος Άιρες δημιουργήθηκαν επεισόδια έξω απο την πρεσβεία της Ουρουγουάης με τους ταραξίες να πετάνε πέτρες.
Πρώτος σκόρερ αναδείχτηκε ο Αργεντίνος Γκιγιέρμο Στάμπιλε με 8 τέρματα και καλύτερος παίκτης ο Ουρουγουανός Χόσε Νασάτσι. Την καλύτερη ενδεκάδα αποτελούσαν οι Ενρίκε Μπαγιεστρέρο(Ουρουγουάη), Χοσέ Νασάτσι(Ουρουγουάη), Μιλουτίν Ίβκοβιτς(Γιουγκοσλαβία), Λουίς Μόντι(Αργεντινή), Αλβάρο Χεστίδο(Ουρουγουάη), Χοσέ Λεάνδρο Αντράντε(Ουρουγουάη), Πέδρο Τσέα(Ουρουγουάη), Έκτορ Κάστρο(Ουρουγουάη), Έκτορ Σκαρόνε(Ουρουγουάη), Γκιγιέρμο Στάμπιλε(Ουρουγουάη) και Μπέρτ Πάτενοντ(Ηνωμένες Πολιτείες)
