Ήταν μια ιδιαίτερη εβδομάδα αυτή που πέρασε για την Λανούς, αφού από την μία κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του δεύτερου της διεθνούς τίτλου το Copa Sudamericana, μετά το Copa Conmebol του 1996 από την άλλη έφτασε να διεκδικεί μέχρι τελευταία αγωνιστική το πρωτάθλημα Inicial.
Η ιστορία ξεκινάει από το 1854 όταν ο Ανάχαρσις Λανούς έφυγε από την Γαλλία και εγκαταστάθηκε στην Αργεντινή αποκτώντας εδάφη στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες,πάνω στα οποία ίδρυσε την πόλη του Λανούς δίνοντας το όνομά του . Εκείνη την περίοδο υπήρχε η ομάδα Lanus Athletic Club η οποία αν και είχε αρχικά δεχτεί να συμμετάσχει το 1897 στην Primera Division της χώρας στη συνέχεια το εγκατέλειψε, όπως και η Lanus United η οποία είχε λάβει μέρος στα πρωταθλήματα Copa de La Confederacion τo 1913 και τo 1914.
Τα οικονομικά προβλήματα που υπήρχαν ώθησαν τους ιθύνοντες της Lanus United στο να έρθουν σε επαφή με τον σύλλογο El Progresso επιδιώκοντας την συγχώνευση των δύο συλλόγων. Πράγματι στις 3 Ιανουαρίου του 1915 οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία και στις 27 Ιανουαρίου υιοθέτησαν το Club Atletιcο Lanus ως το όνομα του συλλόγου με πρώτο πρόεδρο τον Μιγκέλ Ουσαράι.
Πολύ γρήγορα το 1919 κατάφερε να ανέβει στην πρώτη τη τάξει κατηγορία της χώρας χωρίς πάντως να καταφέρει να βρεθεί στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας με μόνη εξαίρεση το 1927 όταν και τερμάτισε στην τρίτη θέση. Με την είσοδο του επαγγελματισμού το 1931 ο σύλλογος παρέμεινε στα ίδια επίπεδα μέχρι και το 1949 όταν και υποβιβάστηκε σε μια περιπετειώδη σειρά αγώνων με την Ουρακάν. Εκείνη την περίοδο αγωνίστηκαν δύο από τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες του συλλόγου, ο Ατίλιο Ντούκα πρώτος σε συμμετοχές όλων των εποχών με 291 παιχνίδια και ο Λουίς Αριέτα πρώτος σκόρερ όλων των εποχών με 120 γκολ.
Οι δύο ομάδες είχαν τερματίσει ισόβαθμες και αποφασίστηκε να δώσουν αγώνες μπαράζ, με την Ουρακάν να επικρατεί στον πρώτο αγώνα με 1-0. Στον δεύτερο αγώνα η "γκρανάτε" νίκησε με 4-1 και έτσι αποφασίστηκε να δοθεί και τρίτος αγώνας. Στον τρίτο αγώνα και ενώ το σκορ ήταν 3-3 ο καταλογισμός ενός πέναλντι στην Λάνους οδήγησε τους παίκτες της "γκλόμπο" να αποχωρήσουν από τον αγωνιστικό χώρο και έτσι μοιραία επήρθε η διακοπή.
Παρόλα αυτά η Ομοσπονδία της χώρας δεν την τιμώρησε ορίζοντας και νέο παιχνίδι. Αυτή την φορά ήταν η σειρά των παικτών της Λανούς να αποχωρήσουν διαμαρτυρόμενοι για τον μη καταλογισμό πέναλντι και ενώ το σκορ ήταν 3-2 υπέρ των αντιπάλων και το παιχνίδι διακόπηκε. Εν αντιθέσει με την προηγούμενη απόφαση η Ομοσπονδία αποφάσισε να την τιμωρήσει με απευθείας υποβιβασμό.
Επανήρθε γρήγορα στην ανώτερη κατηγορία, το 1951, πουλώντας μάλιστα τον πρώτο σκόρερ στην κατηγορία Χοσέ Φλόριο στην ιταλική Τορίνο με το ποσό των 1.500.000 πέσο που ήταν ρεκόρ για την εποχή, ενώ τόσο το 1954 όσο και το 1955 τερμάτισε στην πέμπτη θέση.
Ένα χρόνο αργότερα έφτασε στο πικ της απόδοσης της παίρνοντας μάλιστα το προσωνύμιο "Globetrotters" από την ομώνυμη αμερικάνικη ομάδα μπάσκετ, εξαιτίας του πολύ θεαματικού της παιχνιδιού της επιθετικής της γραμμής που αποτελούταν από παίκτες όπως οι Χουάν Έκτορ Γκουίντι, Αλφρέντο Ρόχας,Ντάντε Λούγκο. Οι πολλοί τραυματισμοί παικτών όμως της στέρησαν την χαρά της κατάκτησης του πρωταθλήματος που το πήρε η Ρίβερ Πλέιτ.
Η ομάδα του 1956 ουσιαστικά ήταν η τελευταία αναλαμπή αφού στις επόμενες δεκαετίες παρότι είχε καλούς παίκτες όπως οι Μανουέλ Σίλβα και Μπερνάρντο Ακόστα που είχαν το προσωνύμιο "Los Albanilles"(σ.σ. οι Οικοδόμοι), η ομάδα έγινε ασανσέρ ανεβοκατεβαίνοντας τις κατηγορίες με αποκορύφωμα την πτώση στην Primera C τo 1980 όταν και αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Μπροστά στο ενδεχόμενο της χρεωκοπίας όλοι όσοι είχαν εμπλακεί στα χρέη αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να βγάλουν τον σύλλογο από το αδιέξοδο. Ύστερα από δεκατρία χρόνια το 1990 υπό την καθοδήγηση του Μιγκέλ Άνχελ Ρούσο επανήρθε στην κατηγορία και παρότι έπεσε το 1991, επανήρθε οριστικά και αμετάκλητα στην μεγάλη κατηγορία το 1992.
Μετά απο όλες αυτές τις δυσκολίες και τις διακυμάνσεις ήρθε και η ώρα η ομάδα απο το προάστιο του Μπουένος Άιρες να φτάσει στην κατάκτηση ενός τίτλου και αυτός ήταν το Copa Conmebol του 1996. Στον πάγκο της ομάδας καθόταν ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ και είχε στην σύνθεση παίκτες όπως οι Κάρλος Ρόα, Αριέλ Ιμπαγάσα, Χοσέ Σερισουέλα,Γκουστάβο Σιβιέρο, Βάλτερ Καγιέτε, Γκουστάβο Φαλάτσι, Κλαούντιο Ενρία, Γκονζάλο Μπελόσο και Άριελ Λόπεζ αποκλείοντας κατά σειρά τις Μπολιβάρ, Γκουαρανί, Ροζάριο Σεντράλ και στους διπλούς τελικούς επικράτησε της Ιντεπεντιέντε Σαντα Φε με νίκη 2-0 και ήττα 1-0.
Έπρεπε να περάσουν 92 ολόκληρα χρόνια για να πανηγυρίσει η Λανούς τον πρώτο της εγχώριο τίτλο και αυτός ήρθε στο Απερτούρα του 2007 με προπονητή τον Ραμόν Καμπρέρο και με παίκτες τους Κάρλος Μπόσιο, Ντιέγκο Βαλέρι, Χοσέ Σάντ, Σαντιάγκο Χόγιος, Ροντόλφο Γκράιεμπ, Μαξιμιλιάνο Βελάσκεζ, Βαλτέρ Ριμπονέτο, Κάρλος Άρτσε και Λαουτάρο Ακόστα με 38 βαθμούς υπερκέρασε τα εμπόδια της Τίγκρε και της Μπάνφιλντ.
Τον Ιούλιο του 2012 ο Γκιγιέρμο Μπάρος Σκελότο αντικατέστησε στην τεχνική ηγεσία τον Γκάμπριελ Σούρερ και λίγους μήνες αργότερα πανηγύρισε τον πρώτο του τίτλο ως προπονητής το Copa Sudamericana του 2013. Στην πρώτη φάση απέκλεισε την συντοπίτισα Ρασίγκ Κλάμπ, για να ακολουθήσουν οι Ουνιβερσιτάντ Ντε Τσίλε, Ρίβερ Πλέιτ και Λιμπερτάδ ενώ στους διπλούς τελικούς κατέκτησε το τρόπαιο φέρνοντας 1-1 στο Σάο Πάολο με την Πόντε Πρέτα και στον επαναληπτικό επικράτησε με 2-0.
Ακόστα και Βελάσκεζ αποτέλεσαν τους συνδετικούς κρίκους των δύο μεγάλων επιτυχιών έχοντας στο πλάι τους πάικτες όπως οι Σαντιάγκο Σίλβα, Πάολο Γκόλτζ, Ίσμαελ Μπλάνκο, και Κάρλος Αραούχο. Λίγες ημέρες αργότερα η Λανούς διεκδίκησε και το πρωτάθλημα Inicial αλλά η εκτός έδρας ισοπαλία με την Νιούελς Όλντ Μπόις, σε συνδυασμό με την ισοπαλία της Βελέζ Σάρσφιλντ με την Σαν Λορέντζο την έφεραν στην δεύτερη θέση. Τέλος για το Suruga Bank Championship κόντρα στην Κασίβα Ρεισόλ γνώρισε την ήττα με 2-1
