Αναμφίβολα ο κορυφαίος Βούλγαρος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Ο Χρίστο Στόιτσκοφ περι ου ο λόγος αποτέλεσε την δεκαετία του '90 έναν απο τους κορυφαίους μεσοεπιθετικούς του πλανήτη, με σημαντικές επιτυχίες κυρίως στην Μπαρτσελόνα.
Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1966 στο Πλόβντιβ και απο πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην FC Maritsa για να συνεχίσει στην ομάδα του εργαστηρίου "Γιούρι Γκαγκάριν", την USM και στην Hebros το καλοκαίρι του 1982.
Στην πρώτη του χρονιά είχε σε 11 παιχνίδια 4 γκολ, στην δε δεύτερη σε 21 παιχνίδια πέτυχε 10 γκολ. Οι εμφανίσεις του θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον της Μπότεφ η οποία θα τον δοκιμάσει δύο εβδομάδες αλλά δεν θα πείσει τον τότε διευθυντή της ομάδας Βίντεν Αποστόλοφ.
Με την Hebros θα πραγματοποιήσει πολύ καλές εμφανίσεις στο κύπελλο της περιόδου 1984-1985 όταν και με δικά του γκολ έφτασε μέχρι τους "16" όταν και αποκλείστηκε απο την Λέφσκι. Η άλλη ομάδα της πρωτεύουσας η ΤΣΣΚΑ θα κάνει κίνηση για να τον αποκτήσει τον Ιανουάριο του 1985.
Οι δύο ομάδες θα συναντηθούν στον τελικό όπου εκεί ο Στοίτσκοφ θα δείξει στοιχεία του οξύθυμου χαρακτήρα που τον διακατείχε. Σε έναν επεισοδιακό τελικό πήρε μέρος σε σύρραξη στο 78ο λεπτό με συνέπεια τις επόμενες ημέρες να του επιβληθεί ποινή αποκλεισμού απο το ποδόσφαιρο εφ' όρου ζωής.
Εν τέλει η ποινή του Στόιτσκοφ απο αποκλεισμό εφ'όρου ζωής μετατράπηκε σε αποκλεισμό ενός έτους απο κάθε ποδοσφαιρική δραστηριότητα με συνέπεια να μην αγωνιστεί καθόλου την σεζόν 1985-1986. Την επόμενη σεζόν κατέκτησε το ντάμπλ ενώ και το Κύπελλο του 1985 που τότε η ομοσπονδία ουσιαστικά τον ακύρωσε λίγα χρόνια αργότερα της απονεμήθηκε κανονικά.
Κατέκτησε 2 ακόμα Πρωταθλήματα το 1989 και το 1990, 2 Κύπελλα το 1988 και το 1989 και το Σούπερ Καπ το 1989, έχοντας 162 συμμετοχές και 111 γκολ, πρώτος σκόρερ το 1988 και το 1989, ενώ το 1990 μάλιστα με 38 γκολ πήρε το "Χρυσό Παπούτσι".
Οι εμφανίσεις του κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών κέντρισαν το ενδιαφέρον των Καταλανών οι οποίοι ξόδεψαν το ποσό των 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων για να τον φέρουν στην Βαρκελώνη.
Άν και το ξεκίνημα ήταν επεισοδιακό αφού μόλις την πρώτη χρονιά έχασε δύο μήνες ως τιμωρία γιατί πάτησε το πόδι διαιτητή στον πρώτο τελικό του Ισπανικού Σούπερ Καπ, προλαβαίνοντας πάντως να σκοράρει 20 γκολ, 14 στο Πρωτάθλημα και 6 στην Ευρώπη.
Η ποιότητα του όμως ήταν τέτοια που αποτέλεσε βασικό στέλεχος της ομάδας που δημιούργησε ο Γιόχαν Κρόιφ κατακτώντας 4 Πρωταθλήματα το 1991, το 1992, το 1993 και το 1994, 2 Σούπερ Καπ το 1992 και το 1994 αλλά κυρίως το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1992 στο "Γουέμπλει" στο Λονδίνο κόντρα στην Σαμπντόρια, ενώ ήταν φιναλίστ δύο χρόνια αργότερα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.
Όμως το καλοκαίρι του 1995 θα έρθει σε κόντρα με τον Γιόχαν Κρόιφ και θα ζητήσει να φύγει ύστερα απο 214 παιχνίδια και 108 γκολ. Επόμενος σταθμός η Πάρμα όπου όμως και εκεί ήρθε σε κόντρα με τον Τζανφράνκο Τζόλα και ύστερα απο 30 παιχνίδια και 7 γκολ θα επιστρέψει εκ νέου στην Μπαρτσελόνα.
Εκεί θα παραμείνει για άλλα δύο χρόνια κατακτώντας 1 Πρωτάθλημα το 1998, 1 Κύπελλο το 1997, το Σούπερ Καπ του 1996, το Κύπελλο Κυπελλούχων κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν στο "Ντε Κάιπ" του Ρότερνταμ και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κόντρα στην Μπορούσια Ντόρτμουντ, έχοντας στο δεύτερο αυτό πέρασμα 41 συμμετοχές και 9 τέρματα.
Ύστερα απο 18 χρόνια θα επιστρέψει στην Βουλγαρία για την ΤΣΣΚΑ Σόφιας ως δανεικός αλλά θα παίξει μόνο σε 5 παιχνίδια πετυχαίνοντας 2 γκολ, αφού θα έρθει σε κόντρα με τους συμπαίκτες του Τριφόν Ιβανόφ και Εμίλ Κονσταντίνοφ.
Θα ακολουθήσει τον Απρίλιο του 1998, η Άλ Νάσρ στην Σαουδική Αραβία με την οποία θα κατακτήσει το Ασιατικό Κύπελλο Κυπελλούχων όπου πέτυχε το νικητήριο γκολ του τελικού, η Κασίβα Ρεισόλ στην Ιαπωνία μετρώντας 29 συμμετοχές και 12 γκολ, οι Σικάγο Φάιαρ με 57 συμμετοχές και 23 γκολ κατακτώντας το US Open Cup το 2000, για να κλείσει την ποδοσφαιρική του καριέρα στην DC United το 2003 με 24 συμμετοχές και 6 τέρματα.
Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1987 στην Σόφια κόντρα στο Βέλγιο για τα προκριματικά του EURO 1988 έκανε ντεμπούτο στην εθνική Βουλγαρίας. Η πρώτη του μεγάλη διοργάνωση ήρθε εφτά χρόνια αργότερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών το 1994. Ηγήθηκε της προσπάθειας των Βαλκάνιων που έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά όπου αποκλείστηκαν απο την Ιταλία καταλαμβάνοντας τελικά την 4η θέση.
Ο Στόιτσκοφ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 6 τέρματα μαζί με τον Ρώσο Όλεγκ Σαλένκο, σκοράροντας σε όλα τα ματς πλην της πρεμιέρας με την Νιγηρία και του μικρού τελικού απέναντι στην Σουηδία. Θα αναδειχθεί στην καλύτερη ομάδα του τουρνουά, θα αναδειχθεί τρίτος καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης και ουσιαστικά αυτές οι εμφανίσεις θα του δώσουν και την Χρυσή Μπάλα του 1994, ενώ το 1992 ήταν στην δεύτερη θέση πίσω απο τον Μάρκο Φαν Μπάστεν
Αγωνίστηκε στο EURO 1996 στα γήπεδα της Αγγλίας και όταν η Βουλγαρική Ομοσπονδία απέλυσε τον Ντίμιταρ Πένεφ, ο Στόιτσκοφ αποφάσισε να απέχει απο τις δραστηριότητες της ομάδας για περίπου ένα χρόνο
Τελικά επέστρεψε στις 8 Ιουνίου του 1997 σε παιχνίδι για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, στο Μπούργκας κόντρα στο Λουξεμβούργο. Η Βουλγαρία θα προκριθεί στην τελική φάση στα γήπεδα της Γαλλίας, και στις 9 Ιουνίου του 1999 κόντρα στην Αγγλία για τα προκριματικά του EURO 2000 πραγματοποίησε την 83η και τελευταία του παρουσία έχοντας πετύχει 37 τέρματα.
Αφότου κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ανέλαβε πόστο στην Μπαρτσελόνα ως προπονητής των επιθετικών, όταν μετά τον αποκλεισμό απο την πρώτη φάση του EURO 2004 ο Πλάμεν Μαρκόφ παραιτήθηκε και του προτάθηκε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της εθνικής με τον Στόιτσκοφ να την αποδέχεται.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καθόλου καλά αφού ο οξύθυμος χαρακτήρας του έκανε και πάλι την εμφάνιση του. Στις 5 Σεπτεμβρίου του 2005 κόντρα στην Σουηδία αποβλήθηκε γιατί πρόσβαλε τον διαιτητή, ενώ και οι σχέσεις του με τους ποδοσφαιριστές του ήταν στο χειρότερο τους σημείο.
Αρκετοί λόγω προσωπικών διαφορών αρνιόντουσαν να να πηγαίνουν στα προσκλητήρια της εθνικής και το αποκορύφωμα ήρθε στις 12 Οκτωβρίου του 2006, ο αρχηγός της ομάδας Στίλιαν Πετρόφ ανακοίνωσε ότι όσο είναι προπονητής ο Στόιτσκοφ δεν πρόκειται να δεχτεί ξανα να αγωνιστεί με την εθνική.
Μερικούς μήνες αργότερα πάντως ο Πετρόφ ανακάλεσε την απόφαση του μιας και οι δύο άνδρες συζήτησαν για να λύσουν τις διαφορές τους. Πάντως τα αποτελέσματα δεν ήταν ενθαρρυντικά αφού η Βουλγαρία δεν μπόρεσε να προκριθεί ούτε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006 ούτε στο EURO 2008 σε Ολλανδία και Βέλγιο.
Έτσι στις 10 Απριλίου του 2007, η Βουλγαρική Ομοσπονδία ανακοίνωσε ότι αποδέχεται την παραίτηση του απο την τεχνική ηγεσία της βαλκανικής χώρας. Συνολικά σε 29 παιχνίδια είχε 13 νίκες, 11 ισοπαλίες και 5 ήττες.
Θα έχει ένα σύντομο πέρασμα απο την Θέλτα απο τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο του 2007 και οι Μαμελόντι Σάντοους στην Νότια Αφρική απο τον Ιούνιο του 2009 έως τον Μάρτιο του 2010 όπου σε 30 παιχνίδια, είχε 16 νίκες, 8 ισοπαλίες και 6 ήττες.
Το 2011 θα συζητήσει με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία του Βιετνάμ, ενώ το 2012 θα εργαστεί ως σύμβουλος στην Ροστόφ. Τον Ιανουάριο του 2012 θα αναλάβει την Λίτεξ Λόβετς στην οποία θα παραμείνει μέχρι τον Μάιο του 2013 έχοντας σε 54 παιχνίδια, 30 νίκες, 10 ισοπαλίες και 14 ήττες ενώ αναδείχθηκε κορυφαίος προπονητής της κατηγορίας απο τους ποδοσφαιριστές.
Τον Ιούνιο θα δεχτεί να αναλάβει την ΤΣΣΚΑ Σόφιας, όμως δεν θα προλάβει να την κοουτσάρει σε κάποιο επίσημο παιχνίδι ακόμα και φιλικό, αφού ύστερα απο ένα μήνα θα αποχωρήσει. Το 2011 ορίστηκε ως επίτιμος προξενος της Βουλγαρίας στην Βαρκελώνη θέση απο την οποία παύθηκε τον Οκτώβριο του 2017 ύστερα απο αίτημα της ισπανικής κυβέρνησης λόγω της κριτικής που της άσκησε όσον αφορά το δημοψήφισμα που διεξαγόταν στην Καταλωνία για την ανεξαρτησία η όχι της περιοχής απο την υπόλοιπη Ισπανία.
Το 2013 κατηγορήθηκε ότι αγόρασε 150.000 τόνους ξύλου για λογαριασμό άλλης εταιρίας, μετά την παρέλευση της ημερομηνίας της δημοπρασίας. Τον Νοέμβριο του 2011 θα λάβει απο το πανεπιστήμιο του Πλόβντιβ ειδικό βραβείο για την προσφορά του, ενώ τον Μάιο του 2016 θα τιμηθεί με ειδικό μετάλλιο απο τον πρόεδρο της χώρας Ρόσεν Πλεβνέλιεφ. Το 2018 θα εκδοθεί η αυτοβιογραφία του με τον τίτλο: "Χρίστο Στόιτσκοφ, η ιστορία" .
