Κάποτε ήταν ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς του Λονδίνου και ενίοτε και της Αγγλίας. Τα τελευταία χρόνια όμως, ο Αρσέν Βενγκέρ, δε χρίζει της ίδιας εκτίμησης όπως τις περασμένες δεκαετίες. Βλέπει το δημιούργημά του, την Άρσεναλ, να φθίνει χρόνο με το χρόνο και να αναγκάζεται ο ίδιος να ρίχνει τις αξιώσεις του όλο και πιο πολύ.
Η φράση "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις", πρέπει να έχει περάσει αρκετές φορές από το μυαλό του Αλσατού προπονητή με τις φετινές εμφανίσεις των "κανονιέρηδων", ιδίως στα ντέρμπι. Δεν έχει απλώς χάσει τη μάχη των πάγκων, αλλά έχει διασυρθεί. Δεν είναι ένα-δυο αποτελέσματα, αλλά ήταν τέσσερα ντέρμπι που τα έχασε με τον πιο ντροπιαστικό τρόπο.
Φέτος μάλιστα δεν έχει τη δικαιολογία άλλων ετών πως δεν του δίνονταν χρήματα για μεταγραφές, από τη στιγμή που αποκτήθηκε ο Μεσούτ Οζίλ. Ταυτόχρονα δε σημειώθηκε τρομακτική "αφαίμαξη" όταν μόνο ο Ζερβίνιο που πήγε στη Ρόμα μπορεί να θεωρηθεί αξιομνημόμνευτη απώλεια.
Μετά τη βαριά ήττα από την Έβερτον και την δήλωσή του πως έχει δυσκολέψει η κατάκτηση για την 4η θέση της Πρέμιερ Λιγκ που οδηγεί στον 3ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ, δείχνει την ψυχολογική κατάσταση όπου έχει περιέλθει, αφού το πεσμένο του ηθικό μεταδίδεται και στους παίκτες.
Τέλος, η κατάληξη της φετινής περιπέτειας της Άρσεναλ αποκτά ιδιαίτερη σημασία για το μέλλον, καθώς το συμβόλαιο του 64χρονου τεχνικού λήγει τον Ιούνιο. Θα είναι άραγε το "κύκνειο άσμα" του Βενγκέρ μετά από 18 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στον πάγκο ή οι στιγμές που έχει χαρίσει στους Λονδρέζους όπως το αήττητο πρωτάθλημα του 2004 και το φαντεζί ποδόσφαιρο που παρουσίασε κατά καιρούς στο χορτάρι, θα του δώσουν την ευκαιρία να ξανασηκωθεί στα πόδια του;
