Τζιουζέπε Μεάτσα "Il Balilla"

Του άρεσαν τα ανοιχτά αμάξια, οι γυναίκες και οι σαμπάνιες, και ήταν ο μόνος διεθνής Ιταλός ποδοσφαιριστής που του επιτρεπόταν να καπνίσει. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε ότι ο Τζιουζεπε Μεάτσα ήταν ο πρώτος της γενιάς του που είχε προσωπικούς χορηγούς και που έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο. Διακρινόταν τόσο ως κεντρικός επιθετικός αλλά είχε την ίδια ικανότητα και στα πλάγια με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση και ευχέρεια στο σκοράρισμα.

Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου του 1910 στην Πόρτα Βιτόρια του Μιλάνο και στην ηλικία των 7 ετών έχασε τον πατέρα του στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Βοηθούσε την μητέρα του να πουλάει φρούτα στην αγορά και ταυτόχρονα έπαιζε ποδόσφαιρο στην γειτονιά.  

Στα 12 του και ύστερα απο την έγκριση της μητέρας του εντάχθηκε στην ομάδα Gloria FC και στα 14 

δοκιμάστηκε από την Μίλαν όμως απορρίφθηκε λόγω του ότι ήταν πολύ αδύνατος. Εν αντιθέσει με την Ίντερ η οποία όχι μόνο τον δέχτηκε αλλά τον τάιζε μπριζόλες ούτως ώστε να αποκτήσει κιλά και όγκο.

Στις  12 Σεπτεμβρίου του 1927 ο "Il Balilla" πραγματοποιεί το ντεμπούτο του με την φανέλα της Ίντερ σκοράροντας δύο γκολ στο νικηφόρο 6-2 επί της Milanese Unione Sportiva αναγκάζοντας ακόμα και αυτή την Gazzetta Dello Sport να  αναφερθεί με κολακευτικά λόγια στο πρόσωπο του.

Ακόμα και τον "νονό" του τον Λεοπόλντο Κόντι άφησε άφωνο με αυτή του την εμφάνιση ο οποίος σαρκαστικά τον είχε ονομάσει "Il Balilla" με άμεση αναφορά στην φασιστική νεολαία "Βalilla" που ιδρύθηκε το 1926 και στρατολογούσε παιδιά ηλικίας από 8 έως 14 ετών.

Ο Κόντι τον θεωρούσε πολύ νέο για να ενταχθεί στην πρώτη ομάδα λέγοντας χαρακτηριστικά "τώρα παίρνουμε παίκτες και από το νηπιαγωγείο". Στις δύο πρώτες του χρονιές όταν το ιταλικό πρωτάθλημα παιζόταν σε δύο ομίλους είχε 33 συμμετοχές και 12 γκολ την περίοδο 1928-1929, ενώ την αμέσως επόμενη σε 29 παιχνίδια βρήκε 38 φορές δίχτυα, σε δύο περιπτώσεις μάλιστα πέτυχε 5 γκολ και μία 6.

Την χρονιά 1929-1930 όταν και δημιουργήθηκε η SERIE A όχι μόνο κατέκτησε το πρωτάθλημα αλλά και αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ με 31 γκολ που είναι ρεκόρ για μία σεζόν που κρατάει μέχρι και σήμερα.

Με τους "νερατζούρι" κατέκτησε δύο ακόμα Πρωταθλήματα το 1938 και το 1940, και ένα Κύπελλο Ιταλίας το 1940, ενώ το 1936 και το 1938 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος. Επίσης ήταν τρείς φορές πρώτος σκόρερ στο Mitropa Cup το 1930, το 1933 και το 1936. 

 

Ύστερα απο 391 παιχνίδια και 281 γκολ, στις 28 Νοεμβρίου του 1940 άλλαξε στρατόπεδο πηγαίνοντας στην έτερη ομάδα της πόλης την Μίλαν με την οποία είχε 42 συμμετοχές και 11 γκολ. Ακολούθησαν οι Γιουβέντους την περίοδο 1942-1943 με 27 συμμετοχές και 10 γκολ, Βαρέζε, Αταλάντα στην οποία ξεκίνησε παράλληλα και την προπονητική του καριέρα το 1946. 

Τον επίλογο στην ποδοσφαιρική του καριέρα θα τον βάλει εκεί από όπου ξεκίνησε στην Ίντερ στην οποία είχε τον ρόλο του παίκτη-προπονητή την περίοδο 1946-1947, φτάνοντας στον συνολικό αριθμό των 408 εμφανίσεων με 284 γκολ που τον φέρνει πρώτο στην λίστα των σκόρερ όλων των εποχών για τους "μπενεαμάτα".

Ντεμπούτο με την φανέλα της Εθνικής Ιταλίας έκανε στις 9 Φεβρουαρίου του 1930 σε φιλικό παιχνίδι στην Ρώμη απέναντι στην Ελβετία πετυχαίνοντας δύο γκολ στην νίκη με 4-2. Αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1934 στα γήπεδα της Ιταλίας όπου αναδείχθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής πετυχαίνοντας και 2 γκολ απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ισπανία αντίστοιχα.

Τέσσερα χρόνια αργότερα το 1938 στα γήπεδα της Γαλλίας ως αρχηγός σήκωσε το δεύτερο συνεχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο για τους "ατζούρι" όπου ήταν και πάλι ο κινητήριος μοχλός σε όλες τις αναμετρήσεις σκοράροντας και ένα γκολ στον ημιτελικό με την Βραζιλία, ενώ συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία ομάδα του τουρνουά.

Στις 20 Ιουλίου του 1939 σε φιλική αναμέτρηση στο Ελσίνκι απέναντι στην Φινλανδία φόρεσε για 53η και τελευταία φορά την φανέλα της έχοντας πετύχει και 33 γκολ όπου για πάρα πολλά χρόνια κατείχε την πρωτοκαθεδρία στους σκόρερ μέχρι να τον ξεπεράσει ο Τζίτζι Ρίβα τον Ιούνιο του 1973.

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα και ενώ ακόμα ήταν ποδοσφαιριστής σε Αταλάντα σε 7 παιχνίδια με 2 νίκες και 5 ήττες  και στην Ίντερ απο τον Ιανουάριο του 1947 έως τον Μάρτιο του 1948, για να ακολουθήσει η Μπεσίκτας απο τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο του 1948, όντας από τους πρώτους Ιταλούς προπονητές που ταξίδεψαν στο εξωτερικό.

Ακολούθησε η Προ Πάτρια την διετία 1949-1951, όπου σε 76 παιχνίδια είχε 25 νίκες, 18 ισοπαλίες και 33 ήττες, η Εθνική ομάδα της Ιταλίας για δύο παιχνίδια, και η Ίντερ(Ιανουάριος-Ιούνιος 1956 και Μάιος-Ιούνιος 1957), θρυλείται ότι ήταν αυτός που διέγνωσε το ταλέντο του Σάντρο Ματσόλα και τον έπεισε να υπογράψει στην ομάδα του Μιλάνου.

Συνολικά στον πάγκο της Ίντερ είχε σε 78 παιχνίδια, 35 νίκες, 14 ισοπαλίες και 29 ήττες. Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 69 ετών στο Ράπαλο στις 21 Αυγούστου του 1979 λόγω προβλήματος στο πάγκρεας και με την σύμφωνη γνώμη των δύο ομάδων στις 3 Μαρτίου του 1980 το όνομα του δόθηκε στο "Σαν Σίρο".

Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου ο Μεάτσα ήταν ανάμεσα στους δέκα κορυφαίους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στα Παγκόσμια Κύπελλα, η IFFHS τον επέλεξε ανάμεσα στους 25 κορυφαίους ποδοσφαιριστές του 20ου αιώνα ως ο δεύτερος καλύτερος Ιταλός της λίστας ενώ έγινε μέλος και του FIFA Hall of Champions. 

Μέχρι και τώρα κατέχει την τέταρτη θέση του πίνακα των σκόρερ της SERIE Α μαζί με τον Ζοσέ Αλταφίνι,  ενώ όταν τον πέρασε ο Ρίβα στην πρώτη θέση ανέφερε χαρακτηριστικά: "Κάλος παίκτης ο Ρίβα έχει σκοράρει αρκετά γκολ κόντρα στην Κύπρο και στην Τουρκία. Σίγουρα τα δικά μου γκολ είναι πολύ πιο σημαντικά".  

Το 2011 εισήχθη στο Hall of Fame του ιταλικού ποδοσφαίρου, το 2015 τοποθετήθηκε η πλάκα με το όνομα του στο Walk of Fame του ιταλικού αθλητισμού που υπάρχει στην Ρώμη, ενώ το 2019 εισήχθη στο Hall of Fame της Ίντερ.