Ήταν ένας παίκτης με μυαλό «κομπιούτερ». Ψυχή λιονταριού και πολλά, πάρα πολλά κότσια. Στη Νέα Σμύρνη ήταν ο «σολίστας» και έκανε τους μεγάλους να… κλαίνε που τον έχασαν κάτω από τη μύτη τους. Στη Μαδρίτη ήταν ο «βασιλιάς» και του έστησαν άγαλμα, ενώ στη Βαρκελώνη όποτε πήγαινε «μάτωνε» τα δίχτυα! Ο «Σόλε» της «πλατείας», ο Μίλινκο Πάντιτς!
Η ιστορία του θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα μυθιστόρημα.
Δεν έχει δράκους και νεράιδες, αλλά δείχνει ότι με πίστη δουλειά και πείσμα
μπορείς να γίνεις από ένας άσημος, βασιλιάς! Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής
γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1966 σε μια πόλη της ανατολικής Σερβίας τη
Λοζνίτσα, όπου έμαθε και τα βασικά μυστικά της «στρογγυλής θεάς».
Το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το υπέγραψε στην Παρτιζάν
Βελιγραδίου, όπου αγωνίστηκε από το 1985 έως το 1990, κατακτώντας δύο
πρωταθλήματα και ένα κύπελλο της τότε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, φορώντας τη
φανέλα της 65 φορές και σημειώνοντας 11 γκολ. Επόμενος σταθμός ήταν η
Λιουμπλιάνα και η τοπική Ολίμπια την οποία και τίμησε με την παρουσία του 14
φορές.
Όμως, ο εμφύλιος σπαραγμός μπήκε στη ζωή των Γιουγκοσλάβων
και ο κόσμος έψαχνε τρόπο να γλιτώσει από τα δεινά του πολέμου. Την εποχή
εκείνη στην Ελλάδα προπονητής του Πανιωνίου ήταν ο συμπατριώτης του Μότσα
Βούκοτιτς, ο οποίος τον έφερε στην πατρίδα μας και τον έντυσε στα «κυανέρυθρα».
Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός, θα φαίνεται…
γίγαντας στα μάτια των Νεοσμυρνιωτών! Ακόμα θυμούνται τα σλάλομ του, τις
μαγευτικές πάσες του, τα κρίσιμα γκολ που σημείωνε. Εκείνο που εκτόξευσε την
εκτίμηση προς το πρόσωπό του ήταν όταν οι δις κυπελλούχοι Ελλάδας υποβιβάστηκαν
στη Β’ Εθνική, με τον Πάντιτς να μένει στο σύλλογο και ας είχε προτάσεις
συνεργασίας από μεγαλύτερες ομάδες! Πιστός στρατιώτης με όλη την έννοια της
λέξης! Εκείνος ήταν που τον «έπιασε από το χέρι» και τον ξανανέβασε στα
«σαλόνια» της Α΄ Εθνικής!
Το καλοκαίρι του 1995 ήρθε η ώρα να «ανοίξει τα φτερά» του.
Στα γραφεία του Πανιωνίου έφτασε πρόταση από την Ατλέτικο Μαδρίτης! Δεν το
πίστευαν στα μάτια τους. Το αστείο είναι ότι στην αρχή δεν το πίστευαν ούτε οι
ίδιοι οι «ροχιμπλάνκος» με πρώτον από όλους τον ιδιόρρυθμο ιδιοκτήτη τους,
Χέσους Χιλ. Ο τότε προπονητής τους, Ράντομιρ Άντιτς, εισηγήθηκε στον Χιλ την
αγορά του Πάντιτς. Όταν άκουσε τη σκέψη του Σέρβου τεχνικού για την αγορά ενός
παίκτη που τότε αγωνιζόταν στην Β΄ Εθνική, ο πρόεδρος έπαθε σοκ αφού συνήθως
αυτός ήταν που έφερνε ποδοσφαιριστές δίχως να ρωτάει κανέναν. Ο Σέρβος τεχνικός
επιμένει, εγγυάται προσωπικά τις ικανότητες του Πάντιτς (τον οποίο γνώριζε από
την Παρτιζάν) και δικαιώνεται πανηγυρικά! Ο «άσημος» παίκτης με την πρώτη του
σεζόν στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, όχι μόνο έκανε τον Χιλ να… καταπιεί τη γλώσσα
του, αλλά τον ανάγκασε με την κατάκτηση του νταμπλ και ιδίως μετά το γκολ στην
παράταση του τελικού κυπέλλου Ισπανίας κόντρα στην Μπαρτσελόνα να στήσει άγαλμα
προς τιμήν του! Βλέπετε είχαν να πάρουν πρωτάθλημα 19 ολόκληρα χρόνια. Ήταν και
οι τελευταίοι τους εγχώριοι τίτλοι μέχρι σήμερα…
Τα χρόνια ωστόσο περνούν και τα σημάδια είναι εμφανή. Ύστερα
από τρία χρόνια στο «Βιθέντε Καλντερόν» μετακομίζει στη Γαλλία και τη Χάβρη για
μια αγωνιστική περίοδο. Έδωσε και εκεί τα διαπιστευτήριά του. Ωστόσο, το
βαλκανικό ταμπεραμέντο τον έφερε πάλι πίσω στην ομάδα που του έδωσε το άλμα για
την κορυφή, στον Πανιώνιο. Το καλοκαίρι του 1999 ο τότε κυπελλούχος Ελλάδας,
φέρνει πίσω τον ήρωά του και μαζί με τον Αντώνη Σαπουντζή συνθέτουν το καλύτερο
μεσοεπιθετικό δίδυμο στη μεγάλη κατηγορία! Ο «Σόλε» θα παίξει άλλα 23 ματς,
πετυχαίνοντας 4 γκολ όμως το επόμενο καλοκαίρι θα φύγει άδοξα από τον
«Ιστορικό». «Πικρό» το τέλος για έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή που τίμησε όσο λίγοι
την «κυανέρυθροι» φανέλα…
Σήμερα, ο Πάντιτς εργάζεται ως τεχνικός διευθυντής στην οργάνωση Fundaciόn
de Atletico Madrid, που μαθαίνει σε μικρά παιδιά κι εφήβους, τα μυστικά
της μπάλας, ενώ διαθέτει κοινωνικό και
εκπαιδευτικό χαρακτήρα (υποβοηθούμενη πάντα από την Ατλέτικο
Μαδρίτης, φυσικά). Επίσης, αγωνίζεται ενίοτε και με την ομάδα των... βετεράνων
των «ροχιμπλάνκος» σε αγώνες ποδοσφαίρου
σάλας!
